Slechts drie dagen na de mislukte aanslag afgelopen vrijdag bij het Londense metrostation Parsons Green, werd het dreigingsniveau alweer verlaagd, van ‘kritiek’ naar ‘ernstig’. Dat is mede te danken aan de snelle en efficiënte klopjacht op de daders.
Nog geen 24 uur nadat een bom in een emmer in een metrovoertuig niet ontplofte, maar slechts een steekvlam opleverde, werd zaterdagochtend een achttienjarige Irakees opgepakt in de havenstad Dover. Vermoedelijk stond hij op het punt te ontsnappen naar het Europese vasteland.
Slechts een half etmaal later, op zaterdagavond, werd een tweede verdachte gearresteerd. Volgens de Britse pers gaat het om de 21-jarige Syriër Yahyah Faroukh. Hij werd tegen de grond gewerkt door een antiterreureenheid buiten fastfood-restaurant Aladdins Fried Chicken in Hounslow, Zuidwest-Londen.
Twaalfduizend camera’s alleen al in metro Londen
Cruciaal zijn de camerabeelden gebleken: het metrovoertuig van de Londense District Line hing blijkbaar vol met camera’s. Daardoor kon de politie snel nakijken wie de tas daar had geplaatst vrijdagochtend. Ook de metrostations worden nauw in de gaten gehouden, met in totaal twaalfduizend camera’s.
Zondag doken er beelden op gemaakt met beveiligingscamera’s, met daarop de vermoedelijke ‘bucket bomber’ zoals hij in de Britse pers wordt genoemd. Daarop is te zien hoe een jongeman over straat loopt in Sunbury-on-Thames, Zuidwest-Londen. Hij draagt een grote Lidl-boodschappentas – ogenschijnlijk dezelfde als die waarin de bom bij Parsons Green zat verstopt.
Het oppakken van de verdachten ging zo snel, dat de politie het niet meer nodig achtte om beelden van de daders naar buiten te brengen. Dat gebeurde wel bij eerdere aanslagen door geradicaliseerde moslims: bijvoorbeeld Berlijn (16 december vorig jaar) en Brussel (22 maart vorig jaar).
Ongemakkelijk, maar geruststellend
Instinctief heeft het iets ongemakkelijks, dat overal in de publieke ruimte camera’s hangen waarop iedereen te zien is, op elk uur en vanuit elke mogelijke hoek. Soms zijn er terechte zorgen: met wie worden de beelden allemaal gedeeld? Hoe lang blijven ze bewaard? En omdat de overheid op dit gebied nu eenmaal niet zo’n beste reputatie heeft: worden ze dan wel zorgvuldig bewaard?
Maar het is als met zwaarbewapende marechaussees op luchthavens en treinstations: in vreedzame tijden zie je ze liever niet, als aanslagen dreigen, is het een geruststelling dat de autoriteiten waakzaam zijn en in staat zijn om kwaadwillenden snel te grijpen.