Tegenwoordig is alles een strijd om het eigen gelijk, om winnen of verliezen. Ook in Nederland.
We leven in een turbulente wereld waarin nuance verdacht is en twijfel als zwakte wordt gezien. Een wereld waarin je aan de keukentafel, de bestuurstafel of de talkshow-tafel niet zit om mee te denken, maar om je gelijk te halen. Waarin alles tot zwart of wit wordt platgeslagen. Waarin verdeeldheid en polarisatie het verdienmodel lijken te zijn geworden.
Opgejaagd door de algoritmes die vooral extreme standpunten promoten, staren we ook in Nederland naar de brokstukken zonder te beseffen dat we onderdeel zijn van de crash. Want je moet vóór of tegen zijn.
De middenweg? Een niemandsland waarin bijna geen mens nog durft te staan. Want het is gevaarlijk om te twijfelen, om met open vizier kritische vragen te stellen, om te zeggen: ‘Misschien zit het anders.’
Het publieke debat moet meer zuurstof krijgen om het te bevrijden uit deze wurggreep. Anders klinken alleen de extreme stemmen door. Dan lukt het niet meer de tegenstellingen te overstijgen en problemen op te lossen.
De samenleving verliest een essentiële kracht als we de kunst van het compromis verleren.
Het weekblad was bij de oprichting in 1945 ‘gansch anders’. En dat is het nog steeds. Al 80 jaar ziet EW het als zijn journalistieke opdracht om de open en democratische samenleving te beschermen.
Het vrije denken te bewaken en zuurstof te geven. Een plek waar we de nuance beschermen tegen het of-of denken.
In het midden staan is in deze tijd rebels. Het vergt lef en wilskracht.
Daarom blijft EW mensen uitdagen om te rebelleren tegen groepsdenken. Om de frisse lucht van intellectuele vrijheid in te ademen.
EW. Zuurstof tot nadenken.