Na een aarzelend begin is in Tokio is afgelopen week de goudkoorts van Oranje losgebarsten. Hugo Camps bespreekt in zijn sportcolumn de winnaars en verliezers. Bondscoach Sarina Wiegman van de Oranje Leeuwinnen nam afscheid in mineur met een traumatische strafschoppennederlaag tegen Amerika, maar mag desondanks de Rinus Michels van het vrouwenvoetbal worden genoemd.
Hugo Camps schrijft wekelijks een sportcolumn voor weekblad EW. Camps (Molenstede, 1943) schrijft voor EW sinds 1986 en maakte in die hoedanigheid vele markante interviews met topsporters.
Sarina Wiegman heeft in Japan haar laatste wedstrijd voor de Leeuwinnen gecoacht. Het is een afscheid dat pijn doet. Sarina heeft het vrouwenvoetbal in Nederland status en aanzien gegeven. Onder haar leiding werd Viviane Miedema een scoringsmachine en dribbelde Lieke Martens defensies op een hoopje.
Bondscoach Wiegman dirigeerde de Leeuwinnen naar de Europese titel. Op de Spelen werden ze met stafschoppen in de kwartfinale uitgeschakeld. En weer door Team USA. Het neigt naar een trauma. Voor Sarina was het een afscheid in mineur.
Wiegman had stijl Rinus Michels
Deze bondscoach had de stijl van Rinus Michels. Zakelijk, kortaf. Veel mannelijke coaches zijn romantischer dan Sarina. Als deskundige zou ze niet misstaan in het koor van de grote analisten. Ze ademt voetbal in tedere afstandelijkheid. Zonder grimassen. Het vrouwenvoetbal in Nederland is haar veel dank verschuldigd.
In de wedstrijd tegen de Amerikanen hadden de Leeuwinnen het beste van het spel maar waren onfortuinlijk in de penaltyreeks. Het lijkt op een abdicatie van de volksaard. De mannen falen ook aan de lopende band.
Lees verder onder de video
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Lees ook de vorige column van Hugo Camps terug: De Olympische Spelen zijn de ideale televisiesport
Na een aarzelend begin is in Tokio de goudkoorts van Oranje losgebarsten. Met twee keer goud, drie keer zilver en drie keer brons op één dag. Sommigen verwachten dat het record van Sydney (25 plakken) zal sneuvelen. Er was al het onvergetelijke goud van de dubbelvier bij het roeien en in de tijdrit van Annemiek van Vleuten. Later de goudgerande hegemonie van de BMX-ploeg met Niek Kimmann als gigant en het brons voor Merel Smulders.
Uitschakeling judoka Henk Grol was dramatisch dieptepunt
Verliezers waren er ook. Met als dramatisch dieptepunt de uitschakeling van judoka Henk Grol. De 36-jarige vechter hoopte in Tokio zijn carrière in schoonheid te kunnen afsluiten. Het liep anders. In minder dan 25 seconden werd hij over de schouders gegooid en lag hij uitgeteld op zijn rug. Einde verhaal. Grol wou nog één keer voor goud gaan. Niets was hem te veel om dat doel te bereiken, inclusief uithongering. Hij was gewend geraakt aan teleurstellingen, maar deze vernedering hakte er diep in. Voor de Spelen was hij even cult geworden, daar bleef niets van over. Altijd had hij zich na tegenslagen weer opgericht, maar dat is nu voorbij. De fanatieke vechter is k.o.. Hij trainde soms drie keer per dag en ging dan ’s avonds nog naar het krachthonk. Judo betekende alles in zijn leven. In zijn laatste wedstrijd ging hij niet eens strijdend ten onder. Hij zal het nog moeilijk krijgen om zich daarmee te verzoenen.
Europa roert zich in Tokio. Dat het koningsnummer van de 100 meter werd gewonnen door een Europeaan, was verrassend. En het was dan ook nog een Italiaan. Italianen zijn te dikbuikig voor de sprint. Lamont Marcell Jacobs haalde het met 9.80. Nog ver verwijderd van het record van Usain Bolt. De Jamaicaan vreest voor zijn records door het nieuwe schoeisel waarop sprinters lopen. Hij noemt het fopschoenen. Er wordt gespurt op supersnelle spikes. De stappers zijn voorzien van een plaat van carbon en een verende schuimlaag.
De een noemt het vooruitgang, de ander vervalsing. Bedrijven als Nike en Puma hebben überhaupt geen ethische bezwaren. Het IOC voorlopig ook niet, maar dat heeft het nooit wanneer economische grootmachten de sport betreden. Onder het mom van innovatie is veel toegestaan.
Concurrentiestrijd Lage Landen in de sport ouderwets scherp
De Belgen hebben eindelijk een plak te pakken. Goud voor turnster Nina Derwael aan de brug met ongelijke leggers. Een week lang werd er uitgekeken naar een succesje op de Spelen. Dat Nederland op één dag met acht medailles naar huis was gegaan, stak de zuiderburen. In de sport is de concurrentiestrijd tussen de Lage Landen nog ouderwets onverbloemd scherp.
Gymnasten zijn de adel van Olympische Spelen. Dat is altijd zo geweest. Daar zijn niet alleen de grote landen als de VS en China gevoelig voor, ook Europese buren kijken begerig naar de oogst van de ander. Nina Derwael is een jonge vrouw van 21 die verkering heeft met een voetballer van PEC Zwolle. In de wereld van gymnasten heeft ze een behoorlijke reputatie als voorbeeld van sierlijkheid. Nederland heeft dan weer een olympische surfkampioen.