CDA is zoekende zonder Christus

Op een Haags stembureau hielp Constanteyn Roelofs vandaag, 17 maart, mee aan het feestje van de democratie. Als loon naar hard werken mag hij bij de uitslagenavond toezien hoe zijn club, het CDA, rampzalig zal presteren. Wat niet meer dan logisch is na een desastreuze campagne.

Vanochtend hebben mijn teamgenoten en ik in opperbeste stemming de boel opgebouwd bij het stembureau in buurthuis De Burcht in Den Haag. Als u dit leest, zit mijn shift erop en heb ik vanaf zes uur ’s ochtends mijn burgerplicht gedaan. Ik lig dan ongetwijfeld met een biertje op de bank na te genieten van een geslaagd feestje van de democratie.

Niets bleef CDA’er bespaard

Nou ja, relatief dan. Ik ga ongetwijfeld met lede ogen aanzien dat mijn cluppie, zo we daar al van mogen spreken, vast niet met een denderend resultaat de volgende periode ingaat. Ik ga namelijk toch maar op het CDA stemmen* maar ik vrees dat niet veel mensen net als ik blijvenvasthouden aan het idiote idee dat er ergens nog plaats is voor menselijke politiek in de lijn van Rome en de Vaderlandse Waardengemeenschap.

En waarom zou het electoraat ook. Campagneleiders Raymond Knops en Nelleke Weltevrede deden weinig goed. Van een lelijke huisstijl en overbelichte foto’s tot tergend slecht gejatte, liberal slogans uit het campagneboek van Obama in 2008 – de Nederlandse Droom! #doorpakken! – niets bleef ons bespaard. Tot overmaat van ramp kregen we op social media zelfs slogans als ‘Let’s WOP some ass’. Vloeken in de kerk, letterlijk.

CDA moet op zoek naar z’n ziel

Het ging natuurlijk al mis bij de leiderschapsverkiezing. Technisch ging er van alles mis, de verkeerde man werd het, kon het niet aan en vervolgens werd in een fatale daad van complete toondoofheid superconsultant Wopke Hoekstra naar voren geschoven, in plaats van Pieter Omtzigt, die ondanks alle mogelijke tegenstand uit zijn eigen partij een grote favoriet is bij de eigen leden en ook in Den Haag en Brussel groot respect verdient door zijn werklust en krachtige, geïnspireerde optreden.

Kortom, het soul searchen  van het CDA is nog niet ten einde. Bij morele kwesties waait de partij met alle liberale winden mee, compassie is ver te zoeken, het partijbestuur heeft geen enkele grip op de partij en qua campagne moeten we het doen met de afdankertjes van D66.

Christus geen fundament meer

De ziel van de partij was natuurlijk al geknakt door de ontkerkelijking en de fusie tussen twee smaken protestantse politiek en de KVP die sowieso een zekere koersloosheid impliceert, maar nu lijkt er dan echt geen toegevoegde waarde meer te huizen in de partij. Dat is niet toevallig: met het wegvallen van Christus als fundament is er geen christen-democratie meer over en rest slechts een soort halfzacht, iets-rechts-van-het-midden-provincialisme.

Gelukkig gloort er hoop aan de einder. De huidige Paus toont een werelds, menselijk en inclusief pad voor de politiek zonder in de platitudes en relativistische, identitaire stammenstrijdjes van de progressieve liberalen te vervallen. Het succes van Omtzigt en zijn boek toont wel aan dat de mensen snakken naar een bezield verhaal dat loskomt van de hashtags en de wijsheden van de slangenmensen in de consultancy, lobby en politieke marketing. Over vier jaar beter.

*Gabrielle Heine, voor de zuidelijke millennialstem.