Ook zonder naar de opmerkelijke beelden in het Partijcongres gisteren in Peking te kijken, is zonneklaar dat China geen democratie is. In totaal 2.336 hoge functionarissen van de Chinese Communistische Partij mochten gisteren voor of tegen het plan van partijleider Xi Jinping stemmen om diens ideologie op te nemen in het Handvest van de partij. Het zal geen verrassing zijn dat 2.336 keer ‘ja’ werd gestemd, en nul keer ‘nee’.
De stemming was de climax van het partijcongres dat ruim een week duurde en feitelijk niet meer is dan een theater om de wereld te tonen welke beslissingen achter de schermen zijn genomen. En er blijkt een revolutie te hebben plaatsgegrepen.
Het ‘Xi Jinping Gedachtegoed voor Socialisme voor een Nieuw Tijdperk’
Het collectieve leiderschap dat de koers van het reusachtige China bepaalde, blijkt te zijn vervangen door een eenmansbewind. Xi Jinping heeft de macht gegrepen, en plaatst zichzelf op dezelfde hoogte als Mao Zedong. De Grote Roerganger (1893-1976) wordt, ondanks de tientallen miljoenen doden die zijn desastreuze beleid tot gevolg had, nog altijd geëerd in China.
Het ‘Xi Jinping Gedachtegoed voor Socialisme met Chinese Karakteristieken voor een Nieuw Tijdperk’ is vanaf heden wet in China. Xi belooft de Chinezen een hogere kwaliteit van leven. Meer welvaart voor iedereen, en meer aandacht voor leefomstandigheden. Zo moet hij de 1,3 miljard Chinezen tevreden houden. Wie dat desondanks niet is, zal moeten zwijgen.
Onder Xi is de greep van de partij op de maatschappij in alle opzichten verstevigd. Censuur is, juist dankzij moderne technologie die de partij schier eindeloos ter beschikking staat, sterk toegenomen.
China moet een vooraanstaande rol gaat spelen in de wereld
Xi’s machtsgreep is bovendien niet zomaar een interne Chinese kwestie, zoals blijkt uit het recente omslagverhaal in Elsevier Weekblad ‘Hoe groot is het Chinese gevaar?’
Xi wil ook dat China een vooraanstaande rol gaat spelen in de wereld. Het heeft daarom een modern en slagvaardig leger nodig dat in staat is om oorlogen te voeren en te winnen.
China lijkt ver weg, maar komt steeds dichterbij. Het negentiende Partijcongres maakte duidelijk dat dit weinig reden geeft voor optimisme.