Maandag zijn UvA-studenten een groot kampeerprotest begonnen voor een Israëlboycot door hun universiteit. Het inconsistente gedrag van zogenaamd ‘progressieve’ queer studenten die zeggen ‘pro-Palestina’ te zijn en zich juist keren tegen het voor queers zo vrije en veilige Israël – dat is om gek van te worden, schrijft columnist Geerten Waling.
Inconsistentie hoort bij het leven. Je kunt braaf aan de lijn doen, maar toch een keer zwichten voor dat ene gebakje. Bewust loterijen vermijden, maar stiekem toch dat ene kraslot kopen. Louter rechtlijnig leven is ook zo saai, toch? Maar je kunt niet, zoals de Britten het mooi zeggen, je taartpuntje bewaren en opeten tegelijk. Dus niet: én uit de band springen én volhouden dat je een rechtlijnig mens bent met onkreukbare principes. Vraag dat maar aan al die blanke, weldoorvoede en hoogopgeleide globetrotters van Extinction Rebellion, die elke week op het asfalt heel hard niet aan hun eigen ecologische voetafdruk proberen te denken.
Eenzelfde gekte heeft zich meester gemaakt van de zogenaamde pro-Palestijnse protestbeweging. Of nee, dat zeg ik verkeerd: de anti-Israëlbeweging. Immers, nooit richt die haar pijlen op de onderdrukking van al die arme Palestijnen door Hamas in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever – of door de intolerante buurlanden van Israël. In het Midden-Oosten geldt: iedereen haat de Palestijnen, maar de Joden haat men meer.
De anti-Israëlbeweging is totaal van het padje
Die anti-Israëlbeweging dus, die is totaal van het padje. Al jaren duiken bij demonstraties in Amerika spandoeken op met de tekst ‘Queers for Palestine’. Nee, dat is geen grap. Het toppunt was een video van een recent kinderfeestje in de linkse staat Connecticut. De ouders hadden voor hun piepjonge kroost een drag queen (vroeger zei men ‘travestiet’) geregeld. Wie ooit in Amsterdam goed is gaan stappen, weet hoe leuk dat kan zijn – maar zeker niet voor kleine kinderen. Al helemaal niet als de queen in kwestie ook nog op een zieke missie is, zoals in dit geval. Op hysterische toon: ‘If you are a drag queen and you know it, shout FREE PALESTINE!’ Braaf riepen de kinderen het na.
In Gaza worden die lieve queers subiet vermoord, terwijl ze nog geen 70 kilometer noordelijker in leren string met een regenboogpetje op een opgeblazen eenhoorn ongestoord op het strand kunnen tinderen
Wat een duizelingwekkende omwaardering aller waarden! Tenzij ik de laatste gay pride van Gaza-stad heb gemist of de nieuwe dragclub in Rafah? Ik vrees dat Hamas best weet wat te doen met die lieve queers – en de rest van de Palestijnen denkt er niet heel anders over. Dit terwijl ze nog geen 70 kilometer noordelijker in leren string met een regenboogpetje op een opgeblazen eenhoorn ongestoord op het strand kunnen tinderen. Dat verfoeilijke Israël toch.
Juist universiteiten – waar iets te weinig op het spel staat zodat iets te verwende mensen iets te veel tijd hebben om iets te lang over onzin na te denken – zijn extra vatbaar voor deze gekte. In de Verenigde Staten zeker (zie ‘Hoe protesten op de universiteit ontaarden in onversneden Jodenhaat’), maar ook in Nederland.
Veel pro-Palestijnse activisten zijn ook ‘queer’, transgender of non-binair
Zo zijn veel deelnemers van de studentenprotesten tegen Israël op Nederlandse universiteiten, zeker in de organiserende centraal-comités en aksieklubs, opvallend vaak ‘genderfluïde’ tot ronduit transgender of ‘non-binair’ – dus iemand die zich noch man, noch vrouw voelt. Ik zal geen namen noemen, maar veel pro-Palestina-activisten zijn zo te vinden op het internet, met naam en foto. En natuurlijk met hun ‘preferred gender pronouns’, oftewel: voorkeursvoornaamwoorden (hij/hem, zij/haar, hun/hen). Kom daar maar eens om in swinging Ramallah!
Een tastbaar voorbeeld is het Dokhuis in Amsterdam. Dat ligt midden in de oude Jodenbuurt – letterlijk op een steenworp van het Holocaustmuseum, hetgeen verklaart waarom het zo misging bij de opening, op 10 maart. Immers, in dat Dokhuis is de Nederlandse tak opgericht van het radicale Samidoun. Deze club strijdt tegen Israël en tegen Joden en verheerlijkt islamitische terreur. Niet voor niets is zij in Duitsland verboden.
Linkse studenten bewierroken Hamas, die subiet iedere queer van het dak af zal duwen
Samidoun komt nog altijd bijeen in het Dokhuis. Maar naast een antisemitisch broeinest is het ook een artistieke ‘broedplaats’, ooit opgericht met tonnen subsidie van de gemeente, zo onthulde collega Nard Lodewijk onlangs op ewmagazine.nl. Het Dokhuis is dus een vrijplaats voor veel creatieve, maar vooral radicaallinkse figuren. Boven de ingang wappert een Palestijnse vlag trots naast, u raadt het al, een regenboogvlag.
Hoe kan het bestaan? Dat je je senang voelt bij zowel de inclusieve waarden van de radicaalprogressieve religie als de exclusieve orthodoxie van de ayatollahs, emirs en imams. Lieden die, als ze eenmaal aan de macht zijn, iedere queer subiet – met de zegen van Allah – van het dak zullen duwen, met het hoofd naar beneden en die regenboogvlag om de nek. Zó inconsistent zijn kan dus. Het mag ook best, maar voor wie hoopt met deze lui een serieus debat te voeren, is het behoorlijk hopeloos.