Timmermans kiest voor partijbelang én Brussels wachtgeld: dat deugt niet

Nu Frans Timmermans de Europese Commissie verlaat, heeft Nederland geen belangrijke positie meer in Brussel. Intussen eet de nieuwe leider van de combinatie GroenLinks/PvdA wel uit de Brusselse ruif. Merkwaardig, schrijft René van Rijckevorsel.

Hij kwam uit Brussel, hij zag hoe hij als vorst werd onthaald, en hij won op 22 augustus met ruim 90 procent van de stemmen de verkiezing tot lijsttrekker van de combinatie PvdA en GroenLinks. Er was geen tegenkandidaat. Frans Timmermans (62) is op meerdere vlakken in een gespreid bedje terechtgekomen. Zijn doel is de macht: de grootste worden op 22 november en dan het Catshuis.

Eenzelfde zegetocht stond hem in 2019 voor ogen, toen hij werd onthaald als Spitzenkandidat van de socialisten in de Europese verkiezingen. De socialisten moesten winnen en vervolgens zou Timmermans, al sinds 2014 Europees Commissaris, voorzitter van de Europese Commissie worden.

Dat liep anders. De christen-democraten werden de grootste en de – niet verkiesbare – Duitse Defensieminister Ursula von der Leyen (CDU) liet zich door de regeringsleiders naar voren schuiven.

Kabinet had Timmermans kunnen negeren

Uiteraard mocht de Nederlandse regering in 2019 een Commissaris leveren – alle 27 lidstaten leveren er één. Het kabinet-Rutte-III, waarvan de PvdA geen deel uitmaakte, had Timmermans kunnen negeren. Dan was hij voorzitter van de socialistische fractie in het Europees Parlement geworden.

Maar toen bleek dat de ervaren Timmermans, die in Nederland de Europese verkiezingen had gewonnen, kon rekenen op een belangrijke positie in de Commissie, schoof premier Mark Rutte (VVD) in het landsbelang de PvdA’er naar voren. Frans Timmermans werd ‘uitvoerend vicevoorzitter belast met de Green Deal’, de hoogste onder Von der Leyen. Het kleine Nederland had een toppositie in Brussel te pakken.