Waarom ING op de volgende beloningsrel afstevent

04 oktober 2016Leestijd: 3 minuten
Ralph Hamers, CEO van ING. Foto: ANP

‘Ik denk dat het getuigt van moed dat ik een compensatieverlaging accepteer van 20 procent.’ CEO Ralph Hamers van ING was maandag 3 oktober met dit citaat uit mei 2015 te zien in de uitzending van Pauw.

Eerder op die maandag maakte hij bekend dat ING zevenduizend banen gaat schrappen, waarvan 2.300 in Nederland en 3.500 in België.

Na het filmpje met Hamers reageerde Ronald Giphart, die te gast was om over zijn nieuwe boek te vertellen, in de studio met een denigrerend snifje. Onmiddellijk erna kwam een tweet in beeld van SP-kamerlid Paul Ulenbelt. Die had op het online volkstribunaal vol woede gereageerd op Hamers. Met een enorme taalfout, overigens. Zal de boosheid wel zijn.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Hoe dan ook: Hamers en ING stonden er slecht op door het behendige knip- en plakwerk van de Pauw-redactie.

Wedden dat een volgende beloningsrel in de maak is? Vakbonden en personeel, vooral in België, zijn woedend. En bankiers hebben sowieso al een imagoprobleem. Dikke kans dat minister Jeroen Dijsselbloem van Financiën dezer dagen weer eens een moreel beroep gaat doen.

Loonkloof tussen top en werkvloer groeitNiemand hoeft medelijden te hebben met topbankiers, maar in de financiële dienstverlening is het verschil tussen wat de top verdient en wat gewone werknemers verdienen, de afgelopen vijf jaar lager geworden, blijkt uit vorige week gepubliceerd onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek. In die sector is de loonkloof nog wel het grootst. In andere branches nam het verschil toe.

Topsalaris

Wat is er aan de hand? Begin 2015 werd een wet aangenomen die de variabele beloning van bankiers als Hamers op maximaal 20 procent van hun vaste salaris stelde. Daarop besloot ING het vaste salaris van Hamers te verhogen, van 1,27 miljoen euro naar 1,63 miljoen.  Per saldo kreeg Hamers daardoor 20 procent minder dan hem ooit was beloofd. Dat is de ‘compensatieverlaging’ waarover de CEO van ING het had.

Hamers kan dus, inclusief bonus, maximaal 2 miljoen euro per jaar verdienen. Daarmee is hij relatief gezien helemaal geen grootverdiener. Bij buitenlandse banken en bij de meeste grote Nederlandse bedrijven krijgen topbestuurders veel en veel meer.

Maar dat maakt niet uit. Zulke argumenten maken weinig indruk in de maatschappelijke discussie over topsalarissen, zeker niet als het betrokken bedrijf duizenden mensen ontslaat of van gewone werknemers loonmatiging vraagt. Dat zegt ook reputatiedeskundige Paul Stamsnijder in de Elsevier van deze week (zie het rode kader).

Onhandig

Hamers en ING doen het erg onhandig. Waarom, beste Ralph, is het ‘moedig’ om een ‘compensatieverlaging’ te accepteren als je nog steeds 2 miljoen per jaar kunt ontvangen?

Waarom, beste commissarissen van ING, verhogen jullie het vaste salaris van de CEO bij een bank die pas een paar jaar klaar is met het terugbetalen van de miljarden aan staatssteun waarmee ING de kredietcrisis moest overleven?

Hamers is een jonge succesvolle CEO, een moderne manager die er tot nu toe blijk van gaf middenin de samenleving te staan. Maar in dit geval staat hij dat niet. Wat maakt die paar euroton op zo’n salaris nou uit? Nu lokt de top van ING een rel uit, krijgt het imago van de CEO een optater en lopen er wellicht klanten weg.