Jan Paul Bresser – journalist, schrijver, dichter en theaterman – overleed zondag 21 juni aan de gevolgen van een progressieve hersenziekte.
Zwierig en inspirerend: kunstjournalist Jan Paul Bresser – grijze krullen en immer rode konen – leefde voor zijn vak. Hij schreef enthousiasmerend over theater, film, literatuur en beeldende kunst, en kende iedereen in die wereld.
Naast zijn journalistieke werk schreef Bresser gedichten, verhalen en romans, en schilderde. Zondag 21 juni overleed hij thuis in Den Haag aan de gevolgen van een progressieve hersenziekte. Jan Paul Bresser, getrouwd en vader van twee kinderen, werd 74 jaar.
Geboren in Wassenaar begon Bresser als jonkie zijn loopbaan in Den Haag bij Het Vaderland. Als kunstredacteur van het Eindhovens Dagblad publiceerde hij eens een lang kerstgedicht op de voorpagina. Van de gemeente Eindhoven kreeg hij de poëzieprijs.
Inspirator
Bresser was twaalf jaar chef kunst bij de Volkskrant, was bij de VARA-tv de man achter het boekenprogramma van Boudewijn Büch en werkte van 1987 tot 2001 als chef cultuur en wetenschap bij Elsevier.
‘Met zijn enthousiasme en gedrevenheid stond hij aan de wieg van mijn carrière,’ zegt journalist Cornald Maas (52), die in 1987 als stagiair bij Elsevier begon. ‘Hij was de bevlogen en wat chaotische inspirator die zonder enig voorbehoud de meest uiteenlopende kunsten onder de aandacht bracht. Met mijn tv-programma Opium ben ik schatplichtig aan hem.’
Bresser had een neus voor talent, zegt zijn vrouw Ineke (65), die hem 31 jaar geleden op het Filmfestival van Cannes leerde kennen. ‘Büch is heel jong bij hem begonnen. Hij gaf mensen alle ruimte zich te ontwikkelen en was nooit cynisch.’
Theater was zijn vak. Hij recenseerde voorstellingen en interviewde regisseurs en acteurs. Na 2001 presenteerde Bresser zeven jaar in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag de succesvolle talkshow De Kersentuin. Daarvoor sprak hij met acteurs, regisseurs, schrijvers en politici, en liet jonge musici van het conservatorium spelen.
Paleistuin
‘Hij geloofde in je voor je in jezelf geloofde,’ zegt Marieke (47), jongste van de twee kinderen. ‘Mijn vader was liefdevol en betrokken, ook voor zijn vier kleinkinderen. Een warme wervelwind die iedereen kende. Hij was erg van de harmonie en nam mensen zoals ze waren, zonder oordeel.’
In het Haagse Hofkwartier, waar Bresser woonde met uitzicht op de paleistuin, was hij een vertrouwd gezicht in alle winkels, cafés en restaurants. Met andere bewoners maakte hij een buurtkrantje. Tien jaar schreef hij columns voor de Haagsche Courant.
Twee jaar geleden bood hij zich aan als redacteur bij de weekkrant Den Haag Centraal, zegt hoofdredacteur Casper Postmaa (65). ‘Hij schreef over cultuur, maar ook over dingen die hem in de stad opvielen. Hoewel mild van karakter kon hij ongekend fel zijn over werk van vakgenoten.’
Onvermoeibaar en gepassioneerd bleef Bresser schrijven tot het niet meer ging. Sinds november vorig jaar was zijn hoofd vol verhalen plotseling leeg.
Elsevier nummer 26, 27 juni 2015