Waarom worden topsporters anders behandeld dan de jongere en de stukadoor, vraagt Hugo Camps zich af.
Na een half jaar betaald voetbal zonder publiek klonk weer mensengeluid in stadion De Goffert. Zowaar ook nog scheldproza: ‘Hi ha hondelul.’ De scheidsrechter deed of hij het niet hoorde. Van de 1.200 toeschouwers die de wedstrijd NEC-De Graafschap mochten bijwonen, was iedereen getest op corona. De geselecteerden waren in bubbels verspreid over het stadion. Sommigen droegen mondkapjes, anderen niet. De anderhalve meter werd geïnterpreteerd als een flou artistique. Het experiment was in handen van Fieldlab, dat bij evenementen onderzoek doet.
Hugo Campsschrijft wekelijks een sportcolumn voor weekblad EW. Camps (Molenstede, 1943) schrijft voor EW sinds 1986 en maakte in die hoedanigheid vele markante interviews met topsporters.
Dromen van volle stadions zijn evenwel voorbarig. Wetenschappelijk lid van het OMT Andreas Voss verwacht dat het in 2021 niet tot ongeremde toestroom in voetbalstadions komt. Het virus zal dit jaar niet zijn uitgewoed.
Voor de supporters is nog niets gewonnen
De wedstrijd NEC-De Graafschap was niet representatief genoeg om te kunnen spreken van een doorstart van het betaald voetbal. Twaalfhonderd proefkonijnen zouden in de Kuip onzichtbare stofdeeltjes van betonrot zijn. Het zou de KNVB sieren als ze de mensen niet zot maakt na het Nijmeegse experiment. Voor de supporters is nog niets gewonnen. Ook de voorjaarsklassiekers in het wielrennen die zaterdag openen, moeten zonder publiek bij start en aankomst worden gereden. Sportevenementen blijven een stiefmoederlijk coronakindje.
Regeringen zoeken koortsig naar douceurtjes voor de viruspijn van hun burgers, maar wagen zich niet aan opengedraaide kranen. Voetbal is een massafeest en dan helpen bubbels niet veel. Het verlangen naar sport in lijfelijke sensatie is groot bij jong en oud, arm en rijk, en mag niet worden opgedeeld in elite en voetvolk. In stadions bestaan geen schuttingen tussen aristocratie en plebs. Het moet niet nog cynischer worden.
Plukjes bezoekers in een zee van ruimte pijnlijk
Voor het experiment in De Goffert waren 1.500 kaarten beschikbaar. Die zijn niet allemaal aangevraagd. Niet dat het aan honger ontbrak, maar de voorwaarden waren te bureaucratisch. De testplicht was te rommelig. Een enkeling geneerde zich wellicht voor de privileges. Plukjes bezoekers in een zee van ruimte doen trouwens pijn aan de ogen.
Lees ook van Hugo Camps: PSV heeft meer te klagen over trainer Schmidt dan over scheidsrechters
Clubs bloeden leeg, het omzetverlies is dramatisch, zonder de verkoop van seizoenskaarten voor de aanvang van de competitie waren ze al omgevallen. Regering en bond moeten toezien dat het principe van gelijke monniken, gelijke kappen wordt gehanteerd. Experimenten zonder perspectief zijn draaiorgels in de wonde. Het bestaansrecht van Ajax is niet groter dan dat van FC Twente. Ook ex-landskampioen.
Voorrang voor voetballers en wielrenners is niet te verdedigen
Corona is oorlog. Het wordt alleen draaglijk als iedereen ontbering en onthouding deelt. Wat de Franse filosoof Albert Camus de gemeenschappelijkheid van de eenzaamheid noemt. In de ongelijkheid van losse experimenten wordt de frustratie van de gemiddelde supporter er alleen maar groter op. Testen en vaccineren is de enige oplossing.
De KNVB stelt zich nederig op, zoals alle sportbonden. Voorrang voor voetballers en wielrenners is inderdaad niet te verdedigen. De stukadoor heeft evenveel rechten. In de praktijk blijkt dat nogal anders uit te pakken. Zolang we de thriller AC Milan-Inter of Ajax-PSV live niet kunnen volgen in levende lijve, is de opening van stadions zinloos.
Lees ook van Hugo Camps: Geen vrouw kan zoveel pijn verdragen als Lucinda Brand
Politici en virologen laten zich inpalmen
Dit is geen pleidooi voor een leven zonder sport. Ik snak naar de voorjaarsklassiekers, al was het maar om Mathieu van der Poel te zien gloriëren. De afgang van FC Barcelona is ook intrigerend. Maar voetballers en wielrenners hebben niet meer rechten dan jongeren die hunkeren naar een normale schoolgang. Mensen in zorgcentra willen ook graag nog een paar dagen leven.
Politici en virologen laten zich inpalmen. Als het om wielrenners, voetballers, atleten gaat, strijken ze over hun hart. Ze hebben de Champions League, de Ronde van Vlaanderen en de deadline van Tokio voor ogen. Ze willen zelfs met nachtploegen werken. Ik zou dezelfde haast willen zien voor poetsvrouwen, stukadoors en winkelpersoneel. Om van studenten nog te zwijgen. Het geluid van een slijmsnuivende Bauke Mollema na een zware bergetappe is mij dierbaar. Maar de kuch van de mannen aan de Hoogovens of van een uitgedroogde breister ook. Het virus verdient geen elite.