Tom Dumoulin denkt te veel aan de meubeltjes voor het nieuwe huis

28 september 2020Leestijd: 4 minuten
Tom Dumoulin (links) en de Belg Wout van Aert. Foto: Belga.

In het glooiende ansichtkaartenlandschap van Imola reden de Nederlandse wielrensters als kannibalen: ze reden iedereen aan gort. Des te teleurstellender koersten de mannen. Hugo Camps maakt de balans op van een weekeinde vol sport.

Het zijn de dames die het WK in Imola hebben gered voor het Nederlandse wielrennen. Met indrukwekkend machtsvertoon van een solerende Anna van der Breggen. Ze haalde de dubbel: tijdrijden en wegrace. Bijna de hele selectie was top-10 op de weg. Annemiek van Vleuten met gebroken pols en Marianne Vos met haar overjarige benen en onblusbare liefde voor de fiets reden de boel aan gort.

Hugo Campsschrijft wekelijks een sportcolumn voor Elsevier Weekblad. Camps (Molenstede, 1943) schrijft sinds 1986 voor Elsevier Weekblad en maakte in die hoedanigheid vele markante interviews met topsporters.

In het vrouwenpeloton zijn Nederlandse rensters nog kannibalistisch. Wel mooi in het glooiende landschap van Imola dat als ansichtkaarten voorbijkwam. Renners en natuur verheven tot schilderij.

Voor Dumoulin is wielrennen ook alles, maar niet het enige

De mannen lieten het afweten, in de tijdrit en in de wegrace. Van de dominantie van Jumbo-Visma in de Tour bleef weinig over. Tom Dumoulin stelde teleur in de tijdrit en haalde krap de top-10 op de weg. De Maastrichtenaar heeft een mentaal probleem: hij wil zich niet meer total loss rijden. Tom fietst als een stijlicoon, niet als een gerobotiseerde fanaticus.

Hij denkt aan de meubeltjes voor het nieuwe huis en wil niet met snot om de mond over de meet komen. Haarkammetje in de achterzak. Voor deze geletterde tempobeul is wielrennen ook alles, maar niet het enige. Daar is knecht Antwan Tolhoek robuuster in.

De nieuwe lichting laat op zich wachten. Geen Pogacar, Hirschi, Roglic of Evenepoel. Stoempers tegen de wind in. Op de wolken fietsen is er niet meer bij. Grote belofte Mathieu van der Poel blijft in dit coronajaar een beetje hangen.

Marianne Vos is de onverslijtbare amazone van de fiets

Nederlandse wielrensters zijn wereldtop, en dat zijn ze al jaren. Destijds met Monique Knol, later met Leontien van Moorsel, nu met Anna van der Breggen en Annemiek van Vleuten. Erfgoedhoedster is de onverslijtbare amazone van de fiets: Marianne Vos.

Lees ook de vorige sportcolumn van Hugo Camps: Eén man kan de Tour weer winnen. Ook zonder armada van knechten

De nieuwe wereldkampioen Julian Alaphilippe is geen pannenkoek. Hij heeft de beschikking over de jump van een springveer. Terwijl de Marseillaise speelde, moest hij op het podium de hele tijd huilen. Zijn vader is onlangs overleden.

Het peloton heeft in Imola het coronavirus van zich afgeschud. Nu in de klassiekers nog. Het WK was een doorbraak voor grote evenementen. En zoals IOC-voorzitter Thomas Bach zei: ‘De sport heeft getoond dat het een deel van de oplossing is om uit de globale crisis te komen. Live sport is waar we met z’n allen op zaten te wachten.’

Dat is nog niet doorgedrongen tot de beleving van minister-president Mark Rutte. De kabinetsleider snauwde al te luidruchtige supporters af met niet al te fijnzinnig dedain: ‘Bek houden!’

Frank de Boer staat voor een hels karwei: Koeman opvolgen

Het Nederlands elftal heeft een nieuwe bondscoach. Frank de Boer (50) mag de periode tot en met het WK volmaken. Het moet een rehabilitatieperiode worden, want De Boer is beschadigd uit zijn buitenlandse avonturen gekomen. Bij de clubs Internazionale, Crystal Palace, Atlanta United werd hij voortijdig gedwongen tot opstappen.

Amerika-correspondent Emile Kossen ging vorig jaar in Atlanta op bezoek bij Frank de Boer: ‘Strategisch denken is niet mijn sterkste kant’

Ronald Koeman opvolgen als baas van Oranje is een hels karwei. Koeman was door de internationals verheven in de staat van succesvader. Er was chemie tussen de coach en zijn spelers. Frank de Boer moet dat vertrouwen nog winnen. Er ligt een ijslaagje over de oud-Ajacied. Hij is bang van emoties en formuleert in gehakt stro. Dat wordt wennen voor de verwende happy few.

Koeman had met Virgil van Dijk en Daley Blind een verlengstuk op het veld. Daar moet Frank de Boer nog aan bouwen. Anders dan zijn broer Ronald is hij geen man van een arm om de schouders. Hij is ook niet geoefend in diplomatieke praatjes. Frank mist het cement voor kongsi’s. Het scheelt in de motivering bij jongens als Memphis Depay die op en naast het veld willen worden bemind. De nieuwe bondscoach zal nog een tijdje op de tast moeten leven.

Frans Derks – in zijn immer krappe broekje – wilde tijdloos zijn

Scheidsrechter Frans Derks is na een kort ziekbed op 89-jarige leeftijd overleden. Over zijn leeftijd heeft hij nooit uitspraken willen doen. Frans wilde tijdloos zijn. De arbiter was verzot van zijn uiterlijk. De haarcoupe tot op de schouders, geen gram vet, het immer krappe broekje dat bijna op een zwembroek leek. Wel ontworpen door couturier Frans Molenaar. Altijd had hij een lange sjaal om de hals. In zijn voorkomen lag de wellust van provocaties. Vooral met de bobo’s kon hij maar moeilijk door één deur. Spelers als Johan Cruijff en Willem van Hanegem daarentegen liepen met hem weg.

Derks werd ook de schnabbelkoning van het Zuiden. Lezingen, plaatjes, presentaties waren zijn leven.  Zijn internationale carrière is beperkt gebleven, maar in het Gooi was hij razend populair. Entertainer en mediaman op bestelling.