Waarom Omroep Max slimmer is dan SBS van De Mol

06 januari 2020Leestijd: 3 minuten
Weerman Piet Paulusma bij zijn afscheid van SBS

Het aantal Omroep Max-hits is tot op de dag van vandaag groot. Daarmee bewijst directeur Jan Slagter zijn strategisch vernuft. Een nieuwe slimme zet is het binnenhalen van SBS-boegbeeld Piet Paulusma schrijft Gerry van der List.

Het gegniffel in den lande was vorig jaar duidelijk hoorbaar. Jan Slagter lag onder vuur omdat een Rotterdams verpleeghuis dat op zijn initiatief was opgericht, niet bleek te voldoen aan de eisen van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd. Dat vonden veel mensen – stiekem – natuurlijk wel een beetje leuk. De directeur van Omroep Max profileert zich graag als toonbeeld van fatsoen en schuwt daarbij pathos niet.

Grote woorden gebruikt hij ook als hij de publieke omroep verdedigt. Het lijkt wel alsof het bestuur van de NPO deze taak aan hem heeft uitbesteed. De bezuinigingen op de omroep zijn een enorme schande, verklaart Slagter overal, briesend van verontwaardiging. In zijn boosheid vergeet hij daarbij nog weleens de critici van repliek te dienen met redelijke argumenten.

Elsevier Weekblad-redacteur Gerry van der List zit graag en vaak voor de tv. Wekelijks doet hij verslag van zijn kijkervaringen.

Omroep Max is gespecialiseerd in goedmoedig amusement

Nu heeft Slagter ook wel grote verdiensten. Hij deed wat het publieke bestel zou moeten doen. Hij richtte zich op een – groeiende – groep kijkers die door de commerciële zenders enigszins worden verwaarloosd, de vijftigplussers. Toen Omroep Max in 2002 werd opgericht, klonken meewarige geluiden. Maar vanaf de eerste uitzendingen op radio en televisie drie jaar later wist de vereniging van en voor krasse knarren publiek aan zich te binden met relatief hoogwaardige programma’s.

Het aantal Max-hits is tot op de dag van vandaag groot. Elke zondagavond valt nu weer bijvoorbeeld van Heel Holland bakt te genieten en vorige week keken anderhalf miljoen Nederlanders naar het ontroerende slot van het tweede seizoen van Het geheime dagboek van Hendrik Groen. Het is vaak goedmoedig amusement dat Max brengt, met onthaasting als credo. Typisch voorbeeld is We zijn er bijna, slow television par excellence over lanterfantende senioren op een buitenlandse camping.

Binnenhalen van Piet Paulusma is een slimme zet

Nieuw bij Max dit jaar aan het eind van de middag is Piets weerbericht. Het lijkt weer een slimme zet van Slagter om de na 23 jaar door SBS afgedankte Piet Paulusma binnen te halen. De Friese weerman met de zeer eigen manier van presenteren, heeft een cultstatus en een grote schare fans, zoals bleek bij zijn emotionele afscheid van de commerciële zender.

Vermoedelijk wilde John de Mol van Paulusma af, omdat deze volksheld te veel associaties oproept met het oude SBS-imago van de campingzender. Maar in die tijd had deze zender nog wel een min of meer duidelijk profiel, als het volkse broertje van RTL. Nu schopt Talpabaas De Mol oude coryfeeën op straat en strooit hij met geld om RTL-sterren aan te trekken, wat de sympathie voor zijn ambities bij de kijker niet bepaald vergroot en vooralsnog evenmin gepaard gaat met een aansprekende programmering.

John de Mol is zeer bedreven in het bedenken van formats. Maar wat betreft het winnen van de gunst van de kijkers met een goed doordacht en aantrekkelijk pakket van programma’s, kan hij nog wel wat opsteken van Jan Slagter.