De afgelopen week was in Nederland een lange klaagzang te horen over de verdeling van de EU-topbanen en vermeende ‘trucjes’ tegen Frans Timmermans. Philip van Tijn ziet het zonniger in, en is blij dat zaterdag wél een Nederlander de hoofdprijs pakte in Brussel.
De Europese topbanencarrousel, de tombola, de verrassende uitkomst, de ondemocratische benoemingsprocedure. En ga zo maar door: een president van de Europese Centrale Bank (ECB) die er niet voor heeft doorgeleerd, een Belgische driftkikker als voorzitter van de Europese Raad, de zwakste Duitse minister als voorzitter van de Commissie. De slechterik in mij zegt: de Europese Unie (EU) krijgt kennelijk wat zij verdient, maar mijn rationele ik zegt dat de druiven voor velen kennelijk zuur zijn.
Philip van Tijn
Philip van Tijn is bestuurder, toezichthouder en adviseur. Hij schrijft wekelijks op zondag een blog over de actualiteit.
Als lezer van Elsevier Weekblad hebt u er de afgelopen dagen al veel over kunnen lezen, veel verstandigs, uit allerlei invalshoeken. Maar ik kan noch wil mij ervan weerhouden om ook nog een enkel punt te belichten.
Gaat het in Nederland zo anders?
De uitkomst is niet alleen verrassend, maar lijkt ook uit toevalstreffers te bestaan. Maar is dat anders bij een kabinetsformatie in, pakweg, Nederland, waar op het laatste moment nog zo wordt geschoven dat de gemeentesecretaris van Weststellingwerf/Oldeholtpade minister van Binnenlandse Zaken wordt, omdat hij (M/V) net het ontbrekende puzzelstukje bleek?
Er is veel geschreven over het feit dat vrouwen uit deze carrousel sterk uit de bus kwamen: twee van de vijf (bij GroenLinks zou dat 2,5 moeten zijn, maar dat was een probleem). Sterker: voorzitter van de Europese Commissie en president van de Europese Centrale Bank zijn ook nog de belangrijkste functies. De Hedy d’Ancona’s en Mijntje Lückeraths en al de haren moeten een triomfantelijke dag hebben beleefd – behalve dan dat vrouwen geen triomfgevoelens schijnen te kennen. In Brussel en Frankfurt is het afgelopen met de Bokitocultuur, want de zachte krachten zullen overwinnen. Geen vreugdevuren van ijdelheden meer, maar vreugdevuren van vrouwelijke benadering, van rationaliteit en empathie, dus geen crises meer in Brussel en ook nooit meer een eurocrisis.
Onze Franske redde het niet door smerige trucjes
En dan natuurlijk het hoogte- c.q. dieptepunt: onze Franske niet de baas van Europa.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?