Zijn sommige van de migranten die nu naar Europa komen dezelfde figuren die in hun eigen land demonstreren tegen islamkritische cartoonisten of schrijvers als Salman Rushdie? Het is een ongemakkelijke vraag
Er mogen voortaan nog maar vijftig migranten per uur naar Beieren, schreef elsevier.nl. Een bijzonder getal, passend bij een bijzondere tijd.
In Duitsland wordt nu hevig gedebatteerd over de massale komst van migranten uit verschillende islamitische landen. Ondanks de nare sfeer die om het asieldebat hangt, ben ik van mening dat de discussie op een normale en scherpe wijze moet doorgaan. Het gaat om een buitengewoon belangrijk vraagstuk.
Dekolonisatie
Voor Elseviers maandblad Juist schrijf ik elke maand een essay. In het nieuwste nummer, dat nu in de winkel ligt, bespreek ik een niet of nauwelijks belicht aspect van de migratie van moslims naar westerse landen.
Door mondialisering en dekolonisatie in de afgelopen decennia kwamen miljoenen moslims naar Europa. Wat onbelicht is gebleven, is de vraag of gelovige moslims überhaupt naar Europa mogen komen. Daarbij doel ik niet op de wetten van Europa, maar op de wetten van de islam. Mag een religieus diepgelovige moslim – een sharia-moslim – naar Europa migreren?
Hieronder leest enkele alinea’s van mijn essay ‘Ook Mohammed was een migrant’ uit Juist.
Mars naar Europa
Het lijkt op een exodus: de komst van duizenden migranten naar Europa. Te voet, met rubberboten, met veerboten, en alle andere mogelijke middelen willen ze de Europese Unie bereiken.
Niet alle landen van de EU zijn even geliefd. De migranten willen vooral wonen in landen waar de verzorgingsstaat sterk is. Niet alle volksverhuizers zijn migranten. Er lopen ook oorlogsvluchtelingen en ontheemden mee met de mars naar Europa.
Een deel van de volksverhuizers bestaat uit Syriërs, Afghanen en Somaliërs. Het zijn moslims van voornamelijk soennitische afkomst. Ze verlaten de islamitische landen om zich te vestigen in seculier gebied. Gesteld dat de meeste van hen gelovige moslims zijn, rijst de vraag waarom ze willen verhuizen naar Europa, het continent van de ongelovigen.
Cartoonisten
Europa is toch het continent van de beledigers van de profeet Mohammed? Zouden sommige van die migranten dezelfde figuren zijn die in hun eigen land demonstreren tegen Europese cartoonisten of tegen literatoren als Salman Rushdie?
Deze ongemakkelijke vragen wil niemand stellen. Er is ook geen Europese politicus of grensbewaker die Syriërs of Afghanen vertelt dat ze het recht op leven en het recht op vrijheid van meningsuiting van de redactie van Franse satirische tijdschrift Charlie Hebdo moeten respecteren. Wat ze precies in Europa willen bereiken, weet niemand.
Regels van de islam
Mag een gelovige moslim emigreren naar een land dat door ongelovigen wordt geregeerd? Met gelovige moslims bedoel ik de moslims die in mindere of meerdere mate de regels van de islam in acht willen nemen. Die regels zijn geopenbaard of geponeerd door Allah en Zijn laatste gezant.
Eigenlijk moeten we hier spreken van Hijra. Er is geen exodus – een Bijbelse term – gaande, maar een Hijra.
Hijra betekent migratie, het woord muhajir (migrant) is ervan afgeleid. De hele islamitische geschiedenis begint ermee.
Verdrag
Tegelijkertijd moeten we nooit uit het oog verliezen dat met Hijra de politieke islam is ontstaan. In 622 migreerde of vluchtte Mohammed van Mekka naar Yathrib. Later werd deze stad Medina genoemd, of voluit Madinat an-Nabi, de stad van de profeet.
Indertijd bestonden er geen islamitische steden of staten. De profeet sloot een verdrag met enkele stammen in Medina: met joden, christenen en polytheïsten. Volgens dit verdrag zouden zij elkaar op gelijkwaardige basis behandelen.
Het concept dhimmi was nog niet uitgevonden. Deze discriminerende regel heeft betrekking op joden, christenen en aanhangers van Zarathustra. Zij worden beschouwd als tweederangsburgers met beperkte rechten.
Triomfantelijk
In 622 was Mohammed een migrant, dan wel een vluchteling. En hier begint het succesverhaal van de islam. Uiteindelijk was Mohammed in staat om in minder dan een decennium in Medina een regime te vestigen.
De islamitische minderheid werd de baas, en werd een meerderheid. En later verovert Mohammed op triomfantelijke wijze Mekka. Alle goden in de Kaäba, de kubus van Mekka, werden vernietigd.
Daar begon de islamitische geschiedenis van intolerantie op het Arabische schiereiland. De rest leest u in het maandblad Juist.
Gefixeerd
Wat migratie betreft, zijn wij erg gefixeerd op getallen. Dit is op zichzelf niet verkeerd, want die getallen zeggen iets over de middelen waarmee de migranten moeten worden opgevangen. Ze zijn ook van belang om de demografische veranderingen en de invloed daarvan op politiek en cultuur te analyseren.
Daarnaast moeten we een inhoudelijke discussie voeren over de religie en de cultuur die migranten naar Europa brengen. Dat debat staat natuurlijk niet los van de Europese ervaringen en de situatie in de islamitische wereld. Migratie en islam zijn geen nieuwe vraagstukken.