Zeventig jaar na Hiroshima en Nagasaki hangt de dreiging van nucleair geweld nog altijd boven het internationale strijdtoneel. in de komende decennia zal het effectiefste wapen waarschijnlijk defensief van aard zijn, namelijk een raketschild.
Zeventig jaar geleden begon het atoomtijdperk. Op 6 en 9 augustus 1945 wierpen de Verenigde Staten twee kernbommen op Japan. Hiroshima en Nagasaki werden van de kaart geveegd.
Het betekende het definitieve einde van de Tweede Wereldoorlog. Japan capituleerde. Een paar jaar eerder schreef Albert Einstein een brief aan de Amerikaanse president Franklin Roosevelt waarin hij hem waarschuwde voor de nationaal-socialistische atoombom.
Linkse intellectueel
In het diepste geheim waren Duitsers bezig met het bouwen van een kernbom. Dat zou de Tweede Wereldoorlog inderdaad een afschuwelijke wending hebben gegeven. Zo ver kwam het niet.
Het Manhattanproject werd in 1943 van Chicago naar Los Alamos in de Amerikaanse staat New Mexico gebracht om de spionage vanuit de Sovjet-Unie en nazi-Duitsland onmogelijk te maken. Projectleider Robbert Oppenheimer was, zoals vele natuurwetenschappers in die tijd, een linkse intellectueel. Dat beschouwde de FBI als een risico.
Bipolair
Niet Oppenheimer zelf, maar anderen hebben inderdaad samengewerkt met de inlichtingendiensten van Sovjetleider Jozef Stalin. Zij zorgden ervoor dat ook Stalin na het einde van de oorlog over eigen kernbommen kon beschikken. De voorsprong van Amerika werd door de communistische kernbommen ongedaan gemaakt.
De bipolaire wereld werd begrensd door kernmachten. De atoombommen beschermden de ideologische verdeling in de wereld.
Met de bouw van ballistische raketten voor intercontinentale doelen kreeg het atoomtijdperk een nieuwe dimensie: de totale vernietiging. De angst voor de totale vernietiging viel weg met de val van de Berlijnse Muur.
Instabiel
Het einde van de Koude Oorlog leek ook het einde van het tijdperk van kernbommen in te luiden, maar helaas werd dit niet bewaarheid. Noord-Korea, India en Pakistan wisten in de jaren negentig van de vorige eeuw hun eigen kernbommen te produceren.
Ook Israël beschikt over een eigen kernarsenaal. In dat kader wordt het nucleaire project van het islamitische Iran als een ernstige dreiging gezien voor de meest instabiele en gewelddadige regio op aarde.
Maar het raketproject van Iran is niet minder ernstig dan het kernproject van Iran. De mullahs beschikken al over de middellangeafstandraketten, en zijn van plan om het arsenaal uit te breiden met langeafstandsraketten – intercontinentaal dus.
Ombouwen
In feite is het raketproject van Iran even ernstig als het atoomproject van de mullahs, want ook conventionele raketten kunnen enorme schade aanrichten. Bovendien is het ombouwen van deze raketten tot raketten met kernkoppen niet al te moeilijk voor een land dat reeds over kernbommen beschikt.
En dat is precies het pijnpunt van de onderhandelingen met Teheran. Het gaat niet alleen om Teheran. Eigenlijk is de houding van de Russische Federatie ten aanzien van de ballistische raketten met kernkoppen veranderd. De wereld wordt steeds gevaarlijker.
Het waren Amerikaanse presidenten als Ronald Reagan en George W. Bush die ernaar streefden om een raketschild voor Europa te bouwen. Tot op heden is dit helaas niet gelukt.
Laserwapens
Israël wist zich wel te verzekeren van een luchtafweersysteem tegen kleinere niet-ballistische raketten. Met de Iron Dome maakte Tel Aviv zich onaantastbaar voor gewone raketten. Maar het islamitische Iran beschikt over ballistische raketten, en die kunnen niet door de Iron Dome worden vernietigd.
Een ballistische raket daalt met een onvoorstelbare snelheid en kan in theorie alleen door laserwapens (licht dus) worden geraakt. Een dergelijk laserkanon bestaat niet. Volgens geruchten is Israël bezig met de bouw van een laserkanon voor het vernietigen van ballistische raketten.
Onaantastbaar
De nieuwe Iron Dome kan het Israëlische luchtruim beschermen tegen alle mogelijke aanvallen. Mocht Israël daarin slagen, dan wordt Israël de eerste staat in de geschiedenis die militair gezien nagenoeg onaantastbaar wordt. Israël kan dan alleen van binnen worden uitgehold.
Het is nu aan het Westen om een dergelijk project te beginnen voor de westerse wereld. In dit tijdperk van ballistische raketten en mondialisering van kernwapens buiten de kring van de permanente leden van de VN-Veiligheidsraad is een raketschild meer dan noodzakelijk. Het is eigenlijk existentieel noodzakelijk.
Defensief wapen
Zeventig jaar na Hiroshima en Nagasaki blijkt dat de mensheid niets heeft geleerd van de vernietigende kracht van kernbommen. Ondanks het einde van de Koude Oorlog in 1989 is de atoomdreiging niet afgenomen.
Het is op een bepaalde manier zelfs toegenomen omdat het oncontroleerbaar dreigt te worden – denk aan Pakistan, India, Noord-Korea en Iran.
Wellicht is het meest effectieve wapen van de komende decennia het defensieve wapen, namelijk een raketschild. Wanneer het luchtruim onaantastbaar wordt, groeit de kans op wereldwijde beheersing van kernwapens, omdat het gevaar van een kernaanval door de staten wordt beperkt.
Bouw een Iron Dome rond de westerse, vrije wereld.