De wereld is niet veiliger geworden door het atoomakkoord met Iran. Teheran heeft nu nog meer geld en nog meer legitimatie om het eigen volk klein te houden.
Het eerste akkoord heette een framework, door de Amerikaanse president Barack Obama een ‘historisch akkoord’ genoemd. Maar dat was kennelijk niet historisch genoeg.
Nu, een paar maanden later, ligt er een voorlopig akkoord met talloze mitsen en maren. Ook dit akkoord noemt Obama historisch. Wellicht bedoelt hij dat dit voorlopige akkoord met de ayatollahs historischer is dan het vorige historische akkoord.
Vooruit dan: het Historisch Akkoord met de ayatollahs. Ik hoop dat het Witte Huis hiermee genoegen kan nemen.
Geschillencommissie
Dit voorlopige akkoord moet nog worden geïmplementeerd, pas daarna is het gefinaliseerd. Daarnaast is de bewering dat altijd en overal in Iran mag worden gecontroleerd, niet waar. De Iraanse regering kan dat weigeren, waarna een geschillencommissie zich erover zal buigen.
Ook is het niet waar dat de nu opgeheven sancties in geval van overtreding van de zijde van Iran automatisch weer in werking zullen treden. Rusland zal dat tegenhouden.
Bovendien waren de sancties het resultaat van ruim twintig jaar diplomatieke inspanningen, waarmee ik wil zeggen dat de Europese landen omwille van hun eigen economische belangen niet gauw akkoord zullen gaan met nieuwe economische sancties tegen de ayatollahs.
Eén bom
Per week zal nu al 700 miljoen dollar aan bevroren Iraanse tegoeden worden vrijgegeven. De totale implementatie van het akkoord zal Teheran alleen al in dat verband in 2016 ruim 100 miljard dollar opleveren.
Niet voor niets was de Syrische president Bashar al-Assad de eerste Midden-Oosterse leider die de Iraanse president Hassan Rohani feliciteerde met dit resultaat. Een deel van het geld zal ongetwijfeld naar hem stromen, terwijl bijna de helft van Iraniërs onder de armoedegrens leeft.
Volgens president Obama kunnen de ayatollahs met hun huidige capaciteit tien kernbommen bouwen, maar kunnen ze na dit akkoord slechts één bom bouwen.
Proxy-oorlogen
De vraag is nu of Obama de ayatollahs vertrouwt. Het antwoord is nee: ‘This deal is not built on trust; it is built on verification.‘ Dezelfde vraag kunnen we stellen over de aard van het regime. In dezelfde toespraak benadrukt Obama dat het Iraanse regime proxy-oorlogen voert en terroristische groepen steunt.
Toch gelooft de Amerikaanse president dat het gevaar van de islamitische staat Iran kan worden ingedamd. Niet Amerika, maar Israël en de Golfstaten leven in dezelfde regio als de ayatollahs.
Transparantie
Ook dit beseft Obama, zo blijkt uit zijn interviews. Iran is in de ogen van de president een buitengewoon gevaarlijk regime:
‘The activities that they engage in, the rhetoric, both anti-American, anti-Semitic, anti-Israel, is deeply disturbing. There are deep trends in the country that are contrary to not only our own national security interests and views but those of our allies and friends in the region, and those divisions are real. (…) You have every right to be concerned about Iran. This is a regime that at the highest levels has expressed the desire to destroy Israel, that has denied the Holocaust, that has expressed venomous anti-Semitic ideas and is a big country with a big population and has a sophisticated military. So Israel is right to be concerned about Iran, and they should be absolutely concerned that Iran doesn’t get a nuclear weapon.’
Nu bent u volledig in de war. Want hier rijst de vraag op grond waarvan president Obama gelooft dat de ayatollahs bereid zouden zijn om in de komende vijftien jaren transparantie te tonen. Dat is precies het probleem.
Vrije wereld
Drie dagen voor dit akkoord organiseerde het regime demonstraties tegen de Verenigde Staten en Israël. Alle autoriteiten, inclusief president Rohani, namen deel. Het regime zegt in duidelijke taal: wij zijn jullie vijanden, en wij zullen elkaar bestrijden, maar nu moet je mijn geld vrijgeven.
De eeuwige vijandschap richting de vrije wereld is het fundament van het islamitische regime. En dat is precies de reden dat de hoogste autoriteit van Iran (ayatollah Ali Khamenei) en van Amerika (Obama) niet bereid zijn om samen in dezelfde ruimte een akkoord te ondertekenen. Een historisch akkoord zonder de aanwezigheid van de leiders van de betrokken landen.
Discussies
Dit is dus een tijdelijke wapenstilstand op een specifiek terrein. Daarbij denken ayatollahs aan het verdrag van Hoedaybiyya (in of omstreeks ramadan 628) tussen de profeet Mohammed en de autoriteiten van Mekka voor een termijn van tien jaar.
Dat verdrag werd voorafgegaan door heftige discussies:
Umar: ‘Waarom stemmen we dan in met iets wat onze godsdienst zo voor schut zet?
Mohammed: ‘Ik ben de slaaf (of de knecht) en de Gezant van Allah. Ik wijk niet af van zijn bevel. Hij zal mij niet het onderspit laten delven’.
Twee jaar later werd Allahs belofte bewaarheid: Mohammed veroverde Mekka. Nu doet Khamenei hetzelfde – eveneens in de maand ramadan.
Ballistische raketten
Is de wereld veiliger geworden door dit akkoord met ayatollahs? De nationale veiligheid van Amerika wordt niet onmiddellijk bedreigd door het nucleaire project van Iran, maar wel door twee andere elementen: steunverlening aan het terrorisme en de ballistische raketten van Teheran.
Het eerste was beslist geen onderdeel van de onderhandelingen, het tweede wel. De ballistische raketten zijn onmisbaar voor kernwapens en een ernstige conventionele dreiging.
En volgens dit akkoord worden na vijf jaar de sancties aangaande de ballistische raketten opgeheven.
Niet veiliger
Dit akkoord zal ook het Iraanse volk in gevaar brengen, omdat het aan het regime van ayatollahs een brede en belangrijke vorm van internationale legitimatie verschaft. Het regime beschikt straks over nog meer geld om het eigen volk klein te houden.
De wereld is simpelweg niet veiliger geworden door het atoomakkoord met ayatollahs. Khamenei werkt aan zijn eigen Hoedaybiyya-verdrag.