De Europese Commissie wil dat Unielanden minder afhankelijk worden van externe energieleveranciers. Een uitstekende gedachte. Maar de wijze waarop zij dat wil is onverstandig en kansloos.
Geen kernenergie, wel schaliegas en –olie. Dat is hoe de Europese Commissie de Europese Unie minder afhankelijk wil maken van niet-Europese energieleveranciers. De wens om onafhankelijk te zijn is verstandig. Naast een sterke defensie en eigen voedselproductie is eigen energie één van de drie pijlers waarop de onafhankelijkheid van een land of gebied rust. De Verenigde Staten hebben alle drie. De Europese Unie slechts één – voedsel. Voor defensie is het afhankelijk van de NAVO waarin de VS de leidende rol spelen. En voor energie van Saudi-Arabië, Rusland en anderen.
Terechte zorgen
De Verenigde Staten zijn een betrouwbare partner, over Saudi-Arabië en Rusland zijn terecht zorgen. De gas- en oliekraan gaat niet dicht, ondanks ruzie en boycots. Want als er een conflict is zoals met Rusland kan Europa wel sancties opleggen maar het gas en de olie vallen daar buiten. We kunnen niet zonder. En door voor miljarden euro’s buiten Europa energie te kopen financieren Unielanden perverse regimes zoals dat van de familie Saud.
Maar hoe raakt de Unie los van derden? Hydrostroom biedt kansen – in de Afsluitdijk wordt bij wijze van proef uit stromend water elektriciteit opgewekt. Ook wordt Hydrostroom geïmporteerd uit Noorwegen. Daarnaast kunnen windmolens en zonnepanelen eventueel een kleine rol spelen.
Maar dat levert allemaal te weinig op. Voor de bulk zullen voor de komende decennia andere keuzes moeten worden gemaakt. Schaliegas- en olie – volop aanwezig in Europa – moeten worden gewonnen. Net als steen- en bruinkool. En daarnaast zijn kerncentrales onmisbaar. Het Verenigd Koninkrijk als ook Zweden en Finland bouwen nieuwe. In het besef dat het veilige en constante energieleveranciers zijn. Dat de Commissie kernenergie uitsluit is onverstandig. Voordeel: zij gaan er niet over.
Krachteloos en zinloos
De voorstellen van de Commissie voor een – door het kabinet-Rutte gesteunde idee van een energie-unie – zijn dan ook krachteloos en zinloos. Voor het grootste deel van Europa geldt: burgers willen geen schaliegas en –oliewinning, geen kerncentrales en ook geen windmolens. Hoe onverstandig ook, nationale politici hebben daarmee rekening te houden. Daarnaast blijkt telkens dat elk land logischerwijs handelt in het eigen belang.
Zo hebben de Duitsers tot woede van de Polen een gasleiding om Polen heen naar Rusland gelegd. Het gevolg van deze politieke realiteit en de wens van burgers is dat we voorlopig afhankelijk blijven van eigen steen- en bruinkool en van olie en gas van perverse regimes.