The Voice-schandaal is logisch product van een imperium zonder moraal

De aangeklaagden in het schandaal rond The Voice vernederden en onderwierpen hun slachtoffers. Maar het probleem zit dieper en gaat over meer dan alleen dit televisieprogramma of deze individuen, schrijft Afshin Ellian. De showbizz kent al veel langer een exhibitionistische vernedercultuur die machtsmisbruik in de hand werkt.

Misdragingen in de showbizz verbazen ons niet. Entertainment en moraal vormden en vormen een ongemakkelijke combinatie. Wijlen mijn vader waarschuwde zijn zonen voor moskeeën (en andere gebedshuizen) en sportscholen. Omdat daar in zijn belevenis te veel pedofielen zouden rondlopen: ‘Loop met gepaste afstand voorbij een moskee en houd je riem goed vast,’ luidde zijn bevel.

Meisjes waarschuwde hij voor wat wij nu de wereld van entertainment noemen: ‘Ga daar nooit naartoe, want dan word je slavin van showbizzmannen,’ adviseerde hij meisjes. Dat in sommige gebedshuizen pedofielen rondlopen, klopt. Ook zit in zijn waarschuwing over entertainment een kern van waarheid. Maar zonder de wereld van entertainment zou ook al die prachtige muziek niet zijn gemaakt.

Nog te vroeg om oordeel te vellen over strafbare feiten bij The Voice

Het is nog te vroeg om een oordeel te vellen over de strafbare feiten in het Hilversumse showbizzschandaal. Net als velen ken ik de verifieerbare feiten niet. Feiten zijn pas feiten wanneer ze na tegenspraak verifieerbaar zijn. Maar de reactie van de leidinggevenden en de aangeklaagden toont aan dat in de Hilversumse showbizz in bredere morele zin van alles en nog wat misgaat.

Wat nu grensoverschrijdend gedrag wordt genoemd, is wat anders dan strafbare feiten. Het gaat hier niet om vrijwillige relaties tussen mannen en vrouwen. Een vrijwillige relatie tussen mensen behoort tot het private domein. Dat valt buiten het publieke domein en het publieke debat. Maar wat achter de schermen van het televisieprogramma The Voice of Holland gebeurde, was geen private en vrijwillige relatie of kwestie.

Het mediabedrijf van John de Mol, eigenlijk van de familie De Mol, produceert diverse televisieprogramma’s. John de Mol boekte een groot succes met de realitysoap Big Brother, die begon in 1999. Daarna volgden diverse vergelijkbare tv-programma’s. Al deze programma’s hebben één ding gemeen: de competitie tussen jonge mensen. Het competitieve karakter van deze producties creëert zonder twijfel de gelegenheid voor machtsmisbruik. De concurrerende jonge mensen worden volledig uitgeleverd aan een willekeurige oordeel van succesvolle sterren. De almacht van de beoordelaars is een recept voor machtsmisbruik.