Publicist en communicatieadviseur Onno Aerden geeft wekelijks ongevraagd advies aan iemand in het nieuws. Deze week aan Eerste Kamerlid van Forum voor Democratie Nicki Pouw-Verweij. Uw ‘brandbrief’ over het diner dat de ineenstorting van Forum voor Democratie bespoedigde, ruikt verdacht.
Onno Aerden
Publicist en communicatieadviseur Onno Aerden geeft wekelijks ongevraagd communicatie-advies aan iemand (m/v) die de publiciteit haalde.
Halverwege deze voor uw partij tumultueuze week dook plotseling een briefje van uw hand op bij De Telegraaf en het ANP. Al snel circuleerde die ‘brandbrief’ op Twitter en daarna uiteraard in alle kranten, op radio en televisie. Uw partijcollega’s, en Tweede Kamerkandidaten, Joost Eerdmans – bij de NOS – en Eva Vlaardingerbroek – bij WNL – wisten niet hoe snel ze uw woorden moesten onderschrijven.
U schreef over een partijdinertje van inmiddels ruim een week geleden. Over de inhoud – u hoorde uw al dan niet voormalige voorman Thierry Baudet spreken over complottheorieën en antisemitisme – is elders al veel gezegd. Mij viel vooral de manier op waarop u uw ongenoegen spuide.
Via dat briefje dus.
Een ongezonde belangstelling voor briefjes
Media hebben een bijna ongezonde belangstelling voor briefjes. Het zal te maken hebben met het stokoude adagium: als het geschreven is, is het waar. In tijden van fake news een dubieuze stelling, en toch werkt het. Denk aan het briefje dat toenmalig minister voor Medische Zorg Bruno Bruins (VVD) tijdens een televisie-uitzending opzichtig werd toegeschoven met daarin melding van de eerste coronabesmetting in Nederland.
Denk aan het ‘briefje van Bleker’ aan de jonge asielzoeker Mauro een jaar of tien geleden – een pijnlijk schot in eigen voet, omdat het bericht zo onthutsend zichtbaar was.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Waarom koos u pas vijf dagen na het gebeurde voor een stukje papier?
Nu denk ik dat dat in uw geval – ondanks de volhardende ontkenning van uw waarnemingen door Baudet en dankzij de bevestiging ervan door uw disgenoten Eerdmans en Vlaardingerbroek – de inhoud van uw briefje in grote lijnen zal kloppen.
De vraag die rest: waarom koos u pas vijf dagen na het gebeurde voor een stukje papier? Waarom hebt u – al dan niet samen met Eerdmans en Vlaardingerbroek – niet meteen na dat verbijsterende etentje uw afkeer van de uitspraken van uw voorman publiekelijk kenbaar gemaakt? Toen journalist Esther Voet zich dat op Twitter afvroeg, reageerde u met een tweet: u had op dinsdag de schriftelijke verklaring opgesteld, voor intern gebruik. Dat kon niet eerder, ‘ook door alle chaos’.
Dag Esther. Nog dezelfde avond dat Thierry zich antisemitisch uitliet, heb ik dat besproken bij enkele bestuursleden. Ik heb niet tot dinsdag gewacht, enkel met schriftelijke melding (ook door alle chaos). Ook de andere melders hebben al eerder contact gehad met het bestuur. https://t.co/syYWruEp8M
— Nicki Pouw-Verweij (@NickiVerweij) November 26, 2020
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Elders twittert u dat die brief bij De Telegraaf is terechtgekomen buiten uw medeweten om en u niets anders restte dan daarop in de media te reageren.
Lees het commentaar van Eric Vrijsen terug: Doorsnee kiezer maakt zich na deze week snel uit de voeten bij Baudet
Merkwaardig, deze half verontschuldigende manier van communiceren. Er zijn twee smaken. Óf u had nog geen idee van de denkbeelden van Baudet – wat bizar zou zijn, maar goed – en schrok zich rot tijdens het diner. Dat had een direct en duidelijk bericht naar buiten moeten opleveren. Óf u en uw ambtgenoten hebben besloten eerst maar eens te kijken wie in de chaos zou komen bovendrijven – om pas toen Baudet definitief ten onder dreigde te gaan de media op te zoeken. Met een schriftelijk statement van uw hand. Niet mis te verstaan.
De tijd spreekt in uw nadeel. Uw briefje lijkt sterk op de getuigenis van een spijtoptant.