Thierry Baudet zelf ontkent, maar het verslag dat Nicki Pouw-Verweij schreef over een recente bijeenkomst van de top van Forum voor Democratie is huiveringwekkend, schrijft Eric Vrijsen. Vrijdagavond zat de top-10 van de FVD-kandidatenlijst bij elkaar. De sfeer was om te snijden, want er was ruzie tussen Baudet en Joost Eerdmans over ‘de muziekkeuze’.

Later stelde Baudet de vraag: ‘Hoeveel doden ben je bereid te accepteren om onze vrijheid te behouden?’ Volgens Pouw-Verweij liepen de gemoederen hoog op en besloot Baudet de discussie met de mededeling dat hij ‘3 miljoen doden zou accepteren als daarmee onze vrijheid werd gered’.

Brrr.

Waar was Baudet mee bezig? De Tweede Wereldoorlog? Een nieuwe Koude Oorlog? Hier sprak een theoreticus die ongeacht de consequenties zijn filosofische gelijk wilde halen. Dat is ongekend in de Haagse politiek.

Confrontatie over antisemitisme

Er was die avond ook een confrontatie over antisemitisme en nazisme in de jongerenafdeling. Niet tolereren, zei Pouw-Verweij, de nummer drie van de partij. Haar verslag: ‘Thierry vroeg toen: “Waar komt jouw kruistocht tegen het anti-semitisme toch vandaan?”’

De – toen nog – lijsttrekker omschreef zichzelf volgens Pouw-Verweij als ‘een leeuw die achter antilopes aan moet’.

Elke politicus is ijdel, maar – als we het verslag van de bijeenkomst volgen – neemt die eigenschap bij Baudet gevaarlijke vormen aan. Het is goed dat de conflicten in de partijtop deze week zijn uitgebarsten. Niet om tot in detail te kunnen meegenieten van de onderlinge twisten. Ook niet omdat alweer een nieuwe politieke partij zichzelf te gronde richt. Maar omdat aan de oppervlakte is gekomen hoe Baudet over zichzelf denkt.

Tomeloze ruzies vallen niet meer weg te poetsen

Woensdagavond begon hij in de tv-shows een charme-offensief, maar de tomeloze ruzies van deze week vallen natuurlijk niet meer weg te poetsen. Misschien was hij vrijdagavond dronken of anderszins onder invloed, maar zelfs dan is het een afschuwelijk idee dat een dergelijke partijleider vorig jaar bij de Statenverkiezingen het vertrouwen van de grootste groep kiezers kreeg.