Carice, Barry, Thekla: de tv-ster als exportproduct

In steeds meer buitenlandse series duiken vertrouwde Nederlandse gezichten op. Goed voor de nationale trots. Mooier nog zou zijn als Barry Atsma en Thekla Reuten te zien zouden zijn in vaderlandse series die internationaal kunnen concurreren met de Scandinavische, schrijft Gerry van der List.

Harry Mens deed er vorige week in Elsevier Weekblad nogal luchtig over. Met smaak vertelde de makelaar annex televisiepresentator over de handige manier waarop hij zijn vrouw had bedrogen en er zelfs een tijdlang stiekem twee gezinnen op na had gehouden.

Maar buitenechtelijke relaties kunnen ook leed veroorzaken. Dat maakt The Split weer eens duidelijk, een mooie serie die onlangs op de BBC werd afgesloten. Nicola Walker was erg op dreef als de getourmenteerde juriste die haar man niet steeds trouw weet te blijven. Geen wonder, want ze wordt het hof gemaakt door niemand minder dan Barry Atsma. Onze eigen knappe Barry!

Barry Atsma spreekt bijna accentloos Engels

Steeds vaker duiken vertrouwde Nederlandse gezichten op in buitenlandse televisieproducties. Ze hebben nog niet het aanzien dat Rutger Hauer ooit genoot in Hollywood, maar de vaderlandse acteurs en actrices timmeren heus flink aan de weg in televisieland. Netflix-abonnees kunnen nu bijvoorbeeld Thekla Reuten bewonderen in Warrior Nun. Niet helemaal duidelijk is waarom de keus op haar is gevallen, want er lopen in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk talrijke actrices rond met minstens zoveel talent. Maar het doet het chauvinistische hart toch goed.

Prettig ook voor ons imago is dat die Nederlanders zo goed hun talen beheersen. Zo spreekt Atsma bijna accentloos Engels. Dit geldt niet voor Carice van Houten. Maar zij wist dat in Game of Thrones op aangename wijze te compenseren door steeds haar kleren uit te trekken.

Scandinavische misdaaddrama’s hebben deprimerend karakter

Nog mooier zou het zijn als de Nederlandse sterren hun krachten zouden bundelen in een serie van vaderlandse bodem die internationaal aanslaat. Natuurlijk: de Nederlandse taal vormt een obstakel. Maar wereldwijd nemen tv-kijkers dat gekke Deens en Zweeds voor lief bij het genieten van producten van Scandinavische makelij. Waar blijft de Nederlandse tegenhanger van The Bridge?

Hoewel internationaal succes ook schaduwzijden kan hebben. Al die misdaaddrama’s uit het hoge Noorden van Europa hebben een nogal deprimerend karakter. Door de treurigheid van series als Wallander associëren we Zweden nu niet meer met brave burgers en leuke blonde meisjes die vrolijk op de muziek van ABBA dansen. Nee, we denken aan ongure criminelen, corrupte bestuurders en eenzame, aan seks, nicotine of alcohol verslaafde, door voortdurende regenval doorweekte politiemensen. Dat komt het imago van een land over de grens niet echt ten goede.