Het Haga Lyceum als ijkpunt van een misstand

De puinhoop bij het Amsterdamse Cornelius Haga Lyceum is dieptreurig, schrijft Philip van Tijn. Politici hebben de mond vol van de essentiële rol van het onderwijs bij het verheffen van de ‘onderklasse’, maar kunnen of willen niet ingrijpen op een school die op alle fronten faalt.

Bij het Cornelius Haga Lyceum in Amsterdam is het een grote rotzooi. De Ouderraad is opgestapt, de voorzitter en de directeur hebben elkaar ontslagen (net zoals bij de niet-westerse partij Denk de fractieleden elkaar hebben geroyeerd), en vooral: ouders morren over de kwaliteit van het onderwijs. Al vóór de coronacrisis werden sommige lessen helemaal niet gegeven. Of ondermaats, zoals sommige ouders merkten die hun kinderen thuis lesgaven wegens de crisis, aldus het goed geïnformeerde Het Parool.

Het Haga Lyceum is een school ‘met een niet-westerse achtergrond’, oftewel: er is geen of nauwelijks een leerling met een westerse achtergrond. De school is niet opgericht met dit etiket, maar wel als ‘islamitische school’. Daarmee ging de deur open naar bekostiging door de overheid, die sinds de grondwetsherziening van 1917 het bijzonder onderwijs op dezelfde wijze moet financieren als het openbaar onderwijs.

De rechter had bij de oprichting het laatste woord

Minister voor Basis- en Voortgezet Onderwijs Arie Slob (ChristenUnie) en de gemeente Amsterdam hebben geprobeerd om de oprichting van het Haga tegen te houden. Natuurlijk niet omdat een geloof de basis vormt voor de school, maar wegens de angst dat ze een broeinest van salafisme en een haard van radicalisme zou kunnen zijn of worden. Ook de AIVD was die mening toegedaan, onder meer wegens de nauwe banden van de school met een haatprediker. En ten slotte achtte men de garantie van kwalitatief goed onderwijs niet aanwezig. Daarover sprak de Onderwijsinspectie zich duidelijk uit.

Het hielp allemaal niet. De gehele Nederlandse overheid bleek niet opgewassen tegen de geslepen oprichter en directeur, Soner Atasoy, die alle relevante rechtszaken won. Zodra je ‘vrijheid van onderwijs’ en ‘discriminatie’ roept, heb je het bij de rechter al bijna gewonnen. Hoe harder Atasoy schold – zo noemde hij de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema ‘een domme gans’ – en hoe meer de overheid probeerde om hem de duimschroeven aan te draaien, des te groter werd de toestroom van nieuwe leerlingen.

Wat denken die Hollanders wel!? Naar buiten vormden de school en de ouders een gesloten front. Nooit durfde of wilde een betrokkene reageren.