In de coronacrisis worden de regels voor wetenschappelijke zorgvuldigheid soms genegeerd. Dat leidt niet alleen tot onduidelijkheid. Het kan zelfs schadelijk zijn, schrijft Bram Hahn.
In de hele wereld zijn wetenschappers dag in dag uit in touw om een oplossing voor de coronacrisis dichterbij te brengen. De ene onderzoeker zoekt uit hoe het virus zich precies gedraagt in de luchtwegen, de ander gaat na of een bestaand medicijn wellicht helpt tegen COVID-19, en weer een ander denkt na over de exacte routes van besmetting door de virusdeeltjes.
Lees ook dit interview met Leonoor Wijnans van College ter Beoordeling van Geneesmiddelen over de vaccinzoektocht: ‘Voorlopig zijn we niet van het virus af, dus een vaccin blijft nodig’
Hun bevindingen verpakken ze in wetenschappelijke artikelen die ter publicatie worden aangeboden aan wetenschappelijke vakbladen. Die bladen hebben redacties, deels bestaand uit andere wetenschappers uit relevante disciplines, die de artikelen beoordelen en ze goed- dan wel afkeuren. Dat is het systeem van peer review. Daar zitten best haken en ogen aan – kinnesinne tussen wetenschappers, gevaar van tunnelvisie, of de drang om de gevestigde wetenschappelijke orde te behagen – maar het zorgt in elk geval voor een kwaliteitscontrole.
In coronacrisis is er honger naar snelle oplossingen
In deze coronacrisis is er meer honger naar snelle oplossingen en neemt de drang toe om hier en daar sluiproutes te nemen. Dus is er plots veel meer aandacht voor wetenschappelijk onderzoek dat naar buiten wordt gebracht voordat het de toets der kritiek heeft doorstaan. Dat gebeurt via sites als medRxiv en BioRxiv, zogeheten pre-printservers.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?