Sullig Nederland stuurt tweederangspolitici naar Brussel

De Nederlandse kandidaten voor het Europees Parlement zijn tweede garnituur, schrijft Jelte Wiersma.

Een blik op de kandidatenlijsten voor de Europese Parlementsverkiezingen onthult een enigszins onthutsende realiteit. Terwijl politieke partijen uit de grote lidstaten van de Europese Unie, zoals Duitsland en Frankrijk, zittende ministers kandideren voor het Europees Parlement, zijn de Nederlandse kandidaten – oneerbiedig gezegd – tweede garnituur.

Dit is onverstandig. Het Parlement mag in de woorden van premier Mark Rutte (VVD) dan ‘een feestcommissie op zoek naar een feest’ zijn, het heeft macht. En naar machtscentra stuur je als partij toch krachtpatsers? Al was het maar omdat de statuur van een oud-minister of oud-premier hem of haar als bijna vanzelfsprekend hoger in de Parlementshiërarchie plaatst.

Kijk naar de Duitse SPD, die heeft minister van Justitie Katarina Barley gekozen als lijsttrekker. PiS uit Polen vaardigt oud-premier Beata Szydlo af, de Partido Popular uit Spanje stuurt oud-minister van Volksgezondheid Dolors Montserrat, Open VLD de Belgische oud-premier Guy Verhofstadt, Forza Italia stuurt oud-premier Silvio Berlusconi en En Marche! uit Frankrijk ex-Europaminister Nathalie Loiseau. Uitgezonderd misschien Berlusconi zijn al deze kandidaten allerminst aan het uitbuiken.