Drie jaren die Europa deden wankelen

Philip van Tijn analyseert de de migratiecrisis, die de afgelopen drie jaar meerdere erupties kende, en moet worden opgelost door onder meer de zogenoemde ‘asieltop’ in Brussel van zondagmiddag. De vijf belangrijkste lessen die het beleid van de Europese Unie (EU) ons leert.

2015: een foto van een dood Syrisch jongetje, aangespoeld op een Turks strand brengt een keten van gebeurtenissen op gang, samengevat tot ‘Wir schaffen das!‘

2018: foto’s van grote groepen Afrikaanse jonge mannen, sterk, gezond en weldoorvoed, in rubberboten, sloepen en menslievende reddingboten onder vreemde vlag, maken één ding duidelijk: ‘Wir haben es nicht geschafft!‘ en, sterker nog: We zúllen het ook nooit of te nimmer schaffen.

Daarom is er vandaag een ‘asieltop’, waar iedereen zijn plasje mag doen.  Emmanuel Macron deed dat al tevoren: deze asieltop is helemaal niet nodig, want de huidige asielcrisis is niet zo erg als die van 2015. Ik lees al anderhalf jaar hoe geniaal en briljant de Franse president is, maar kennelijk heeft hij op zijn élite-opleidingen nooit van een cumulatief effect gehoord.

Er is een continue migrantencrisis die van tijd tot tijd erupties kent

Er is niet een migrantencrisis van 2015 en eentje van 2018, er is een continue migrantencrisis die al vóór 2015 is begonnen en van tijd tot tijd erupties kent. En 2015-2018 kan gekarakteriseerd worden als de Drie jaren die Europa deden wankelen.