Julio Poch is vrijgesproken door de rechtbank in Buenos Aires. Het Openbaar Ministerie kan nog in beroep, maar heel groot lijkt die kans niet. De rechter heeft niet lichtvaardig geoordeeld: het overgrote deel van de 54 verdachten bij het massaproces is veroordeeld tot levenslang en andere zware straffen, maar een enkeling is vrijgesproken.
Bovendien heeft al in 2010 het gerechtshof in Buenos Aires Poch ontslagen van rechtsvervolging wegens onvoldoende bewijs. Waarna de zaak toch weer doorging.
Terecht een geruchtmakende zaak
De zaak-Poch heeft terecht in de loop der jaren veel aandacht gehad. Een tot Nederlander genaturaliseerde Argentijn, die meegedaan zou hebben aan de dodenvluchten onder de militaire dictatuur en hierover verteld zou hebben aan collega-piloten. Het balletje ging rollen en tegen Poch werd vervolgd. Dat is allemaal nog begrijpelijk. Medeplichtigen aan het bewind-Videla moeten vervolgd en gestraft worden, zonder verjaringsgrens. Er zijn al te velen de dans ontsprongen.
Die collega-piloten valt ook niet veel te verwijten. Als je denkt dat je een misdadiger tegen de menselijkheid op het spoor bent en daarmee naar de (Nederlandse) autoriteiten stapt, is dat eigenlijk geen klikken te noemen. Maar vanaf dat moment ging het fout en treft de Nederlandse overheid veel blaam.
Ons Openbaar Ministerie heeft geklungeld: de uitspraken van Poch, in niet Oxford-Engels, met toehoorders wier Engels ook vooral wordt beoefend door zinnen als “Cabin crew …” zijn voor verschillende uitleg vatbaar, maar het OM ging voor één duiding. Wij noemen dat tunnelvisie en die heeft al veel kwaad aangericht.
Nederland hielp mee aan dubieuze uitlevering
Wat daarna is gebeurd, valt met geen pen te beschrijven. De verhoren van de collega-piloten waren beneden peil, Nederland slaagde er niet in er een echte ‘zaak’ van te maken en droeg de zaak over aan de Argentijnse autoriteiten, Nederland zorgde voor een roosterwijziging waardoor Poch’s laatste vlucht voor zijn pensioen naar Valencia voerde (Spanje heeft een uitleveringsverdrag met Argentinië) en maakte het rooster bekend aan de Argentijnen.
Nederland heeft de Argentijnen op dubieuze wijze geholpen bij de vervolging en tegelijkertijd geen poot uitgestoken om Poch bij te staan. Zijn Nederlandse advocaten, Geert-Jan Knoops en diens vrouw, hadden hun cliënt tot eergisteren nooit gezien, omdat de middelen daartoe ontbraken. Voor zover bekend was er ook weinig contact met onze ambassade. Nederland heeft niet alleen van harte meegewerkt aan Poch’s arrestatie, maar ook niets, nada, afgesproken met de Argentijnse autoriteiten over de rechtsgang.
Daardoor heeft Poch acht jaar in voorarrest gezeten en twee jaar moeten wachten op het vonnis van de rechter nadat al in december 2015 levenslang tegen hem was geeïst. De zwaarste criminelen geven wij in het buitenland rechtshulp en diplomatieke steun. Bij een uitlevering zijn altijd harde voorwaarden. Vaak zijn er afspraken dat de gestrafte zijn straf in een Nederlandse gevangenis mag uitzitten. Niets van dat alles bij de zaak-Poch. Integendeel, mag je met recht zeggen.
Onderzoek naar uitlevering Poch op zijn plaats
Het beginsel dat iemand onschuldig is totdat het tegendeel is bewezen lijkt met het gedrag van onze overheid met voeten getreden. Net als het beginsel dat een Nederlandse staatsburger steun en bijstand verdient in omstandigheden als deze. Ik geloof niet snel in complotten maar ik zou toch wel heel graag een echt grondig onderzoek willen zien waarin dit alles minutieus wordt uitgezocht. Door echte geharnaste onderzoekers met veel volmachten.
Ik hoop dat Poch met een eis voor een forse schadevergoeding komt en dat deze wordt toegewezen. Ik gun hem dat van harte, ook al draag ik daaraan zelf bij. Maar dat is alleen een begin. Je hoeft niet haatdragend te zijn om hier graag koppen te zien rollen. Figuurlijk, dat wel.
En in elk geval past het voorlopig om even een pauze te houden met het uiten van kritiek op de rechtsgang in andere landen en misstanden aldaar.
Knoops scheert justitie in boek over gerechtelijke dwaling>>