De rapper wil terug. Hij mist het land van melk en honing. De rapper zong in den vreemde het lied van de jihad. Nu mist hij zijn moeder, uitkering, gezondheidszorg en een schoon bed. De rapper heet Marouane B. Hij vraagt aan zijn moeder om vergeving. Noch de rapper, noch een van zijn broeders heeft de moeder van de rapper ooit onrecht aangedaan. Waarom vraagt de rapper dan vergeving aan zijn moeder? De moeder leefde en leeft in het goed verzorgde land, in het land van melk en honing.
We leven in een merkwaardige tijd waarin soms het medelijden niet bestemd is voor de slachtoffers maar voor de oorlogsmisdadigers. De veilige havens van de jihadisten in Syrië en Irak staan onder druk. De stad Mosul hebben ze al verloren. Raqqa is nu aan de beurt.
‘Waarom proberen we niet onze verloren zonen terug te krijgen?’
Moeten wij ons zorgen maken om het welzijn van terroristische oorlogsmisdadigers? Edwin Bakker zegt daarover in NRC Handelsblad:
‘Nederland geeft nu niet thuis, terwijl ons land zich altijd zo graag laat voorstaan op een inclusieve aanpak om met jongerenwerkers en scholen radicaliserende jongeren op het rechte pad te houden. Waarom proberen we niet onze verloren zonen terug te krijgen? Zijn we niet gevoelig meer voor dit soort christelijke reflexen? Nederland, stel je op als winnaar, regel iets voor de verliezers nu het kalifaat instort, en laat ze zich hier voor hun daden tegenover de rechter verantwoorden.’
Ik ben wel gewend aan dit soort praatjes
Nee, ik viel niet van mijn stoel van verbazing. Ik ben immers gewend aan dit soort praatjes. Wel ging ik nog een keer het verhaal van de verloren zoon lezen. Iemand had volgens Jezus twee zonen. De vader verdeelde zijn vermogen onder hen. De jongste zoon verzilverde zijn bezit en reisde af naar een ver land, ‘waar hij een losbandig leven leidde en zijn vermogen verkwistte.’ Let op: losbandig leven maar geen massamisdaden!
Het land werd getroffen door hongersnood en doordat de verloren zoon ook zijn geld had verloren, leed hij aan honger. Hij werd varkenshoeder en dat was niet leuk, niet aangenaam en niet verrijkend: ‘Hij had graag zijn maag willen vullen met de peulen die de varkens te eten kregen, maar niemand gaf ze hem.’ De verloren zoon gaat terug naar zijn vader en vaderland: ‘Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden; behandel mij als een van uw dagloners.’ Dus, een oprechte inkeer en erkenning van fouten!
Het recht is niet gebaseerd op verhalen uit de Bijbel
Nu past Edwin Bakker de parabel van de verloren zoon toe op de jihadisten: de Syriëgangers hebben hun geld niet verkwist en ze leven niet losbandig. Ook zijn ze niet getroffen door hongersnood. Ze zijn naar een oorlogsgebied gegaan om Allah te dienen in ruil voor het eeuwige leven. De verloren zoon van Jezus heeft niet deelgenomen aan een organisatie die oorlogsmisdaden pleegde en pleegt. De zonen van Allah maken zich schuldig aan slavernij, systematische verkrachting van vrouwen, executies van burgers en krijgsgevangenen, kruisiging van christenen en de toepassing van wrede en inhumane sharia. De verloren zoon van Jezus was hooguit een gewone boef, niet iemand die zich in dienst stelde van het kwaad.
Het recht en de politieke ordening zijn niet gebaseerd op Jezus’ verhalen. Wie Jezus bij oorlog en misdaden tegen de menselijkheid betrekt, herhaalt het drama van de middeleeuwse kerken die tot het verlies van de innerlijke waarde van het christendom heeft geleid. De jihadisten in Syrië, Irak, Afghanistan, Pakistan en elders zijn de oorlogsmisdadigers van onze tijd.
Syriëgangers moeten zich als ratten verbergen in Raqqa
Als de Syriëgangers sterven in Raqqa, is dat in zekere zin hun verdiende loon. Als zij het overleven, moeten ze zich als ratten zich verbergen voor Koerdische vrouwelijke strijders, christenen, sjiieten, Amerikanen, voor de nabestaanden van de Bataclan et cetera. En als ze door dienaren van gerechtigheid worden opgepakt, zullen ze voor hun verschrikkelijke misdaden moeten boeten. Edwin en de rest moeten het contraterrorisme, namelijk het bestrijden van het terrorisme en het laten zegevieren van gerechtigheid, niet verwarren met goedkope christelijke parabelen. Een politieke orde kan nooit en te nimmer het Jezus’ gebod (heb je vijanden lief) serieus nemen. Wie nog niet levensmoe is, neemt zijn politieke militaire vijanden serieus en niet lief.
De rapper wil terug en vraagt vergeving aan zijn moeder. Hij wordt volgens Elsevier Weekblad verdacht van onthoofding, en wilde ‘de situatie in Syrië veranderen’. Marouane B. moet zijn moeder niet om vergeving vragen, maar de slachtoffers en nabestaanden van het islamitische terrorisme in en buiten de islamitische wereld. En als hij echt eerlijk is, moet hij zich – als de goed getrainde killer die hij is – verzetten tegen de IS-kaders.
De Syriëgangers zijn geen verloren zonen, maar de islamitische Waffen-SS. In 1945 maakte niemand zich zorgen over het welzijn van de ruim 22.000 Nederlandse leden van de Waffen-SS.