Zihni Özdil: De Nederlander wordt geflest door statiegeld op blik

Statiegeld op blikjes is in Nederland de zoveelste manier om de burger uit te kloppen, schrijft Zihni Özdil. Want normale landen dwingen supermarkten om te investeren in inleverplekken.

In 2008 studeerde ik in Amerika. Een van de grappigste dingen aan het Amerikaanse studentenleven was hoe we de dag na een huisfeest met enorme vuilniszakken vol bierblikjes statiegeld gingen cashen.

Amerikaanse supermarkten hebben enorme machines staan waar je blikjes ingooit voor statiegeld. Dat werkt als een tierelier.

In Duitsland is er sinds 2003 statiegeld op blik. Ingevoerd door toenmalig minister Jürgen Trittin van de Groenen. Eerst kon de Duitse burger lege blikjes alleen inleveren in de winkel waar hij ze had gekocht. Vanaf 2006 heeft de Duitse overheid een breed nationaal statiegeldsysteem ingesteld.

Twintig jaar nodig voor gesteggel over statiegeld op blik

Nog belangrijker, Duitse winkels en supermarkten zijn verplicht om te investeren in machines die die blikjes innemen. Resultaat: ongeveer 96 procent van de statiegeldverpakkingen wordt ingeleverd. Die komen dus niet op straat terecht. Een daverend succes. Niet onbelangrijk om erbij te vermelden is dat het statiegeld op blikjes in Duitsland 25 cent bedraagt.

Net zoals alle Nederlanders met een groene en linkse inborst was ik dan ook uitermate verheugd dat Nederland per 1 april dit jaar eindelijk statiegeld op blikjes invoerde. Vergis u niet: het duurde in ons land liefst twintig jaar aan gesteggel – in politiek correcte termen ook wel bekend als ‘gepolder’ – voordat het zover was.