Sommige mensen lijden aan extreme vormen van zelfgenoegzaamheid. Men moet ze vooral een column geven om over de waarheid aller waarheden te schrijven.
Nu zullen ze iedereen kunnen vertellen hoe de hazen lopen. Dan komen ze als kwaliteitsintellectueel in een kwaliteitskrant terecht. In het ancien régime van Nederland voerde dit soort figuren de boventoon.
Gelukkig leven we in een vrij land waar iedereen het recht heeft om als kwaliteitsintellectueel te worden neergezet. De tijden zijn veranderd: de kwaliteitsintellectuelen worden zelden serieus genomen.
Nieuwe realiteit
Ik dacht altijd dat iemand als Coen Teulings een kalme en beheerste rekenaar is: een toonbeeld van een gepromoveerde topambtenaar. Hij was zeven jaar directeur van het Centraal Planbureau. Als econoom en topambtenaar bemoeide hij zich niet met de maatschappelijke vraagstukken waarvoor niet alleen maar de getallen, maar vooral argumenten, historische en maatschappelijke kennis en enig filosofisch inzicht noodzakelijk zouden zijn. Teulings was een typische gast voor het tv-programma Buitenhof op een regenachtige zondag. So far, so good!
Nu is hij geen ambtenaar meer. Hij doceert aan de Universiteit van Amsterdam en schrijft columns voor NRC Handelsblad. Hij moet wel wennen aan deze nieuwe realiteit. In oktober 2015 werden in heel Europa hevige debatten gevoerd over duizenden migranten die vanuit Noord-Afrika en het Midden-Oosten naar Europa kwamen.
Teulings schreef een ongewone column over de massamigratie: ‘15 jaar Scheffer: groot reputatieverlies’. Op 15 oktober 2015 schreef de columnist Teulings alle ellende van de multiculturele samenleving toe aan Paul Scheffer. Reputatieverlies? Juist Paul Scheffer mag als een belangrijke valorisatiefactor voor Nederland worden genoemd.
Teulings kritiseert Scheffer omdat hij in de voorbije jaren voor de formulering van een nationale identiteit bepleite. En dat is volgens de columnist Teulings ‘een bevroren zelfbeeld, waarvoor nieuwkomers bij het kruisje mogen tekenen: dit is ons Nederland, hier heb je je aan te conformeren.’
Scheffer heeft nooit en te nimmer een bevroren zelfbeeld verdedigt of gepropageerd. Dat blijkt in ieder geval niet uit zijn stukken.
Borrelgesprek
De aanklacht tegen Scheffer was mede tot stand gekomen door een bezoek aan het Zweedse ministerie van Financiën: ‘Bij de lunch werd ik kritisch ondervraagd over de Nederlandse houding in de Syriëcrisis. Ja, zei de vragensteller, ook wij hebben 20 procent populisten onder ons electoraat die de grenzen willen sluiten, net als in Nederland.’
Een typisch borrelgesprek, ingegeven door het linkse populisme. De ambtenaar Teulings verwart een amicaal gesprek met een collega-ambtenaar, een sociaaldemocratische geestverwant uit Zweden, met een intellectueel diepgravende analyse van het migratievraagstuk en de identiteitsproblematiek.
Lees ook 90 procent van migranten werd door criminele bendes naar binnen gesmokkeld
De macht van getallen
Het geval Zweden. Het duurde niet lang, eigenlijk een paar maanden later, totdat Zweden besloot de grenzen te sluiten voor nieuwe migranten. Er kwamen te veel migranten naar Zweden.
Het lijkt mij niet nodig om de econoom Teulings, en de voormalige directeur van het Centraal Planbureau uit te leggen wat de macht van getallen is in een samenleving. Het is ook interessant om te constateren dat vooralsnog niet Nederland maar Zweden zijn grenzen voor migranten heeft gesloten.
Scheffer heeft het gedaan! Daarom komt Teulings tot de conclusie: ‘Ziehier het resultaat van 15 jaar Scheffer. In de perceptie van Europa bungelt Orbáns Hongarije onderaan als gesloten bolwerk.
Niet zo gek ver daarboven komt Nederland, ooit lichtend voorbeeld. Het gebrek aan richtinggevoel bij het politieke midden heeft geleid tot groot reputatieverlies. Het holde ons vermogen uit nieuwe mensen en nieuwe ideeën te integreren. De rekening daarvan moet nog komen. Die kan weleens hoog zijn.’ Orbáns Hongarije wordt in een groot aantal Europese landen, maar niet in Nederland als lichtend voorbeeld gezien. Natuurlijk: wat niet is, kan nog komen.
Teulings heeft ongetwijfeld verstand van het begrip ‘de rekening’. De rekening is er al: deze massale volksverhuizing kost Duitsland ruim 90 miljard euro. De politieke rekening komt nog later bij de eerst volgende verkiezingen.
Fundamentalistische zuil
Ook over andere onderwerpen schrijft Teulings op dezelfde absurdistische manier. Zo schreef hij dat een islamitisch kind beter af is op een islamitische school. Hij vergeleek het met de katholieke scholen. Deze discussie werd in Nederland jaren geleden gevoerd.
Nederland is al ruim drie decennia ontzuild. Het creëren van een zuil voor moslims is geprobeerd en het is mislukt. Omdat Nederlandse moslims te divers zijn om in één zuil ondergebracht te worden. Bovendien willen de meeste ouders dat hun kinderen gewoon in de Nederlandse maatschappij opgaan.
Het zijn vooral de islamitische fundamentalisten die er naar een eigen fundamentalistische zuil streven. Vermoeiend! Al die argumenten en feiten zijn ooit uitvoerig bediscussieerd. Meneer heeft het kennelijk niet gevolgd.
Het zou niet slecht zijn als we reputatieschade zouden lijden bij de mensensmokkelaars. Teulings zou zich vooral met cijfers moeten bezighouden op de economiepagina.