De houding van Sybrand Buma en zijn CDA is ongeloofwaardig en opportunistisch. De CDA-leider zal die stoerheid nooit gestand kunnen doen. Hij ondergraaft, net als de Griekse premier Tsipras, de geloofwaardigheid van de politiek.
Het Griekse debat is geen debat, het is een drama. De Tweede Kamer debatteerde op verzoek van PVV-leider Geert Wilders over het steunpakket aan Griekenland.
Het was een merkwaardig moment om dit debat te voeren, aangezien het steunpakket aan Griekenland al een feit is. Bovendien kan het Nederlandse parlement er niet aan morrelen. Het was dus vooral een mooie gelegenheid om standpunten uit te wisselen – vrijblijvende standpunten, die niets kosten.
In een vrijblijvend debat kan iedereen zeggen wat hij denkt. De regeringsleiders kwamen na een lange onderhandelingsronde met de Griekse overheid tot een overeenkomst, waarna de overeenkomst door het Griekse parlement moest worden goedgekeurd. En dat gebeurde.
Verrassend moment
De andere parlementen, althans de regerende meerderheden, aanvaardden de overeenkomst ook moeiteloos. Niet verwonderlijk, omdat ze anders hun eigen leiders hadden moeten wegsturen. Dat wilde niemand.
Het debat in de Tweede Kamer over Griekenland kende slechts één verrassend moment: het CDA-moment. De partij wees het steunpakket aan Griekenland af, wat leidde tot scherpe kritiek van enkele prominente partijleden.
Oud-premier Dries van Agt laat aan de Volkskrant weten de houding van zijn eigen partij verbijsterend te vinden: ‘Dit betreur ik ten diepste. Met de inspanningen van ook veel christen-democraten was men tot dit onderhandelingsresultaat gekomen. Dan moet de trouw aan het Europees ideaal boven al gaan.’
Verleden
Hier rijst de vraag waaraan het CDA zijn legitimiteit ontleent: aan de Europese christen-democraten of aan de Nederlandse kiezers?
CDA-leider Sybrand Buma motiveerde de afwijzing van het steunpakket voor Griekenland met een verwijzing naar het verleden. In 2000 stemde het CDA – toen ook oppositiepartij – tegen het toetreden van Griekenland tot de eurozone.
Ook zou het CDA tegen het toetreden van Bulgarije, Roemenië en Albanië tot de Europese Unie hebben gestemd. Dit is niet echt een geloofwaardige redenering, aangezien het CDA als regerende partij alle mogelijke Europese besluiten goedkeurde en uitvoerde.
Paria
En als het CDA nu aan de macht zou zijn, zou de partij het steunpakket hebben verdedigd. Anders zou Buma zich moeten keren tegen alle Europese leiders die het steunpakket goedvinden. Dat zie ik echt niet gebeuren.
De partijen die in Nederland aan de macht komen, hanteren een simpele redenering: Nederland mag niet de paria van de eurozone worden. Of ze zeggen dat het in het belang van Nederland is om iets goed te keuren.
CDA doet nu ontzettend stoer omdat de partij niet aan de macht is en de stem van deze partij in deze kwestie geheel onbelangrijk is. De handelwijze van Buma is ongeloofwaardig en getuigt van puur opportunisme. Dat geldt eigenlijk ook voor de meeste bestuurderspartijen.
Instabiel
De Griekse werkelijkheid is instabiel. Premier Alexis Tsipras is al afgetreden, op 20 september mogen de Grieken een nieuwe regering kiezen. Volgens elsevier.nl hoopt Tsipras door vervroegde verkiezingen uit te schrijven, te kunnen afrekenen met het radicale Linkse Platform binnen zijn Syriza-partij.
Alle wetswijzigingen gingen door dankzij de steun van de rechtse oppositie. Tsipras wil bij de verkiezingen een nieuw mandaat krijgen om de bezuinigingen die hij met Europa en het IMF heeft afgesproken, te kunnen uitvoeren. Dat is de omgekeerde wereld.
Grieks drama
Minder dan één jaar geleden ging Tsipras de verkiezingen in met de belofte dat zijn partij een einde zou maken aan alle door Europa opgelegde bezuinigingen. En nu gaat hij het omgekeerde doen. En aan dit wispelturige Griekenland hebben de eurolanden miljarden gegeven.
Wij zijn dus weer aan het begin van het Griekse drama beland. Tsipras lijkt op een afvallige die zijn socialistische religie heeft ingeruild voor realisme. De geldschieters – wij, de burgers van de eurozone, lijken op fundamentalisten die hun religie ‘de euro is van ons allemaal’ ten koste van de realiteit willen verdedigen.
Failliet
Tsipras en Buma lijken in één opzicht op elkaar. Beide politici zijn niet in staat om dat wat ze zelf beweren, ooit uit te voeren. Als het CDA aan de macht komt, zal het een steunpakket voor Griekenland – wanneer dat door andere eurolanden wordt goedgekeurd – steunen, uitvoeren en verdedigen. En Tsipras zal elk steunpakket uiteindelijk goedkeuren en uitvoeren omdat anders zijn land failliet gaat.
En het Griekse drama gaat door, zoals velen eerder hadden voorspeld. De ongeloofwaardige politici ondergraven de geloofwaardigheid van de democratie.