Door snorscooters de rijbaan op te sturen, willen grote steden de orde herstellen op de fietspaden. Daarmee gaan ze voorbij aan de werkelijke probleemveroorzakers: de asociale en anarchistische fietsers.
Toevallig heb ik een snorscooter die mij en mijn hele gezin, en vaak ook wat loslopende vrienden, veel plezier bezorgt. Omdat ik een verantwoordelijk en braaf typje ben, heb ik het ding niet laten opvoeren.
Hij gaat hard genoeg en ik kan me wel zo’n beetje voorstellen wat er met je hoofd gebeurt als het met een vaartje van zeg 50 of 60 kilometer per uur tegen de stoep knalt. Dat valt vast niet mee.
Supervoorzichtig
Ik scooter dus met veel plezier door de stad, come rain, come shine, en ik kom in buurten waar ik per fiets niet zo snel heen zou ploeteren. Het enige obstakel, tot dusverre, waren de andere weggebruikers, maar dat vind je in Amsterdam altijd van alle anderen. Liefst tufte je helemaal alleen door de stad, wat een feest zou dat zijn!
Nu heb je als scooterrijder weinig last van auto’s, die in de grote stad toch al doodsbenauwd zijn en supervoorzichtig rijden.
In Amsterdam is de fietser namelijk de baas. Van verkeerslichten trekken ze zich niets aan, ze storten zich met doodsverachting op de rijbaan, ze rijden in regenachtig duister zonder enige verlichting en worden woedend als ze – geen wonder als je onzichtbaar bent – dan eens worden aangereden.
Een vloek en een plaag
Als een auto stopt bij een zebrapad, moet de overstekende persoon bij het fietspad voorrang geven aan fietsers. Die stoppen namelijk niet – dat doet een fietser niet. Ze rijden tegen het verkeer in, met die afzichtelijke kinderbakfietsen vol krijsend gebroed. Ze rijden slingerend over het fietspad, omdat ze onophoudelijk hun telefoon moeten checken en een krat aan het stuur de stabiliteit van de fiets niet erg verhoogt.
Ze zitten op racefietsen, soms zonder rem, en duwen alles opzij wat in de weg dreigt te komen. Zelfs af en toe een onnozele toerist die niet snapt wat weg is en wat stoep.
Oubollig
In het grotestadsverkeer is de fietser een vloek en een plaag geworden. Niet de auto, niet de scooter. En dan hebben we het nog niet eens over alle in de steek gelaten wrakken, die her en der zomaar worden achtergelaten en ooit moeizaam moeten worden losgeknipt en verwijderd.
Nu zijn er wat oubollige wethouders en anderen die hun afkeuring uitspreken over die vervelende snorscooters. Tuttut. Ga eens de straat op, heren – of moet ik zeggen: oude dames – en kijk om je heen. De fiets is de vijand.
Doe daar eens wat aan. Ga eens naar een druk verkeerspunt en noteer wat je ziet aan wangedrag van fietsers. Dat is werkelijk ongelooflijk.
Slachtofferrol
Als een snorscooter te hard gaat omdat hij illegaal is opgevoerd, neem dat ding dan in beslag. Maar de snorscooter van het fietspad af en de rijweg op, waar amper ruimte is, en er dan ook nog een helm op proppen, dat is natuurlijk grote flauwekul.
En het heeft niets met het werkelijke probleem te maken: de volstrekte fietsanarchie in een stad als Amsterdam, waar fietsers hun slachtofferrol tot het uiterste hebben weten te benutten. Geen wonder dat er zo veel ongelukken gebeuren.
Het lijkt me dat fietsers daar zelf een behoorlijke grote rol in spelen.