De politie heeft een specifiek deel van het natuurpark Horsterwold in Zeewolde afgezet. Dat wijst erop dat het lichaam van Faber bijna is gevonden. Vanochtend is de zoektocht naar Anne Faber hervat. Het gebied rondom het Nulderpad in Zeewolde is afgezet.
Het Utrechts Nieuwsblad meldt dat er een schouwarts aanwezig is.
ME-busjes staan in de buurt van het gebied, en de locatie wordt al sinds vanochtend uitgekamd. Vermoed wordt dat verdachte Michael P. Anne Faber met een auto naar Zeewolde heeft meegenomen. Het laatste gps-signaal van de Telefoon van Faber werd opgevangen in Soest.
Schouwarts is naar de plek waar nu alles zich concentreert #AnneFaber pic.twitter.com/TIJgwMQaDQ
— Victor Schildkamp (@VSchildkamp) 12 oktober 2017
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Het voorarrest van Michael P. is donderdagmiddag met twee weken verlengd. Dat heeft de rechtbank bepaald. Michael P. wordt verdacht van betrokkenheid bij de verdwijning van Anne Faber.
Verdachte had relatie met begeleidster
Hoofdverdachte Michael P. had in de psychiatrische inrichting in Den Dolder een relatie met zijn begeleidster. De verdachte achter de verdwijning van de vijfentwintigjarige Anne Faber kon de kliniek met gemak in en uitlopen.
Dat meldt De Telegraaf. Michael P. werd in 2010 veroordeeld voor de verkrachting twee vrouwen. In de psychiatrische kliniek in Den Dolder moest hij worden voorbereid op een terugkeer in de samenleving. In de kliniek knoopte hij echter een relatie aan met een begeleidster. Ook bezwangerde hij een andere patiënte. De man die was veroordeeld tot een celstraf van elf jaar, kon al dit voorjaar zonder begeleiding naar buiten. Hoewel hij door de rechter werd gezien als levensgevaarlijk, had Michael P. in Den Dolder alleen een meldingsplicht.
‘Knetterstoned’
‘Niet de leiding of de behandelaars vertellen wat er gebeurt, maar de bewoners van de inrichting.’ Dat zegt een oud-patiënt uit de kliniek in Den Dolder tegen De Telegraaf. ‘We moesten van de behandelaars kijken naar suffe voorlichtingsfilms uit de jaren tachtig. Dan zeiden we: we gaan naar buiten. Onze begeleiders wilden ons tegenhouden. Maar we gingen gewoon naar de coffeeshop en kwamen knetterstoned terug. Alles kon er.’ Dat Michael P. zonder begeleiding naar buiten kon, verbaast hem niet: ‘Als je maar een beetje goed gedrag vertoont, mag je al naar buiten.’