Jesse Keizer: ‘Met schroeven kun je vette dingen bouwen’

1. Hoe kwam u in de online schroevenhandel terecht?

‘Ik studeerde commerciële eco­nomie aan de Hanzehogeschool Gro­ningen en liep stage bij Van Dijk IJzer­waren in Meppel. Dat vond ik hartstikke leuk en een heel interessante markt.

‘Kleding, daar vind ik bijvoorbeeld niks aan. Boeken ook niet. Met schroeven kun je heel mooie, vette dingen bouwen. Dat sprak me aan. Ik zag wat schroeven in de bouwmarkt kosten en vond dat het wel iets goedkoper kon.

‘Voor mijn studie moest ik een eigen bedrijf opzetten en begon ik een schroevenwebwinkel. Mijn docenten vonden het niet een bijzonder idee: als je een schroef nodig hebt, ga je toch gewoon naar de bouwmarkt? Maar ik kreeg steun van Henk Jan Bijmolt van online houthandel Gadero. Hij wilde wel helpen. In zijn loods kreeg ik een hoekje en kon ik beginnen. Het ging meteen heel hard.’

2. Hoe was dat succes te verklaren?

‘Na corona had elke aanbieder opeens een webwinkel. In de periode waarin ik begon, was dat nog niet zo. Toen was de bouwmarkt om zes uur dicht, terwijl klanten bij mij terecht konden tot tien uur ’s avonds. Vaak hadden ze de schroeven de volgende dag al in huis.

‘Ik begon mijn eigen merk: Wovar, een fantasienaam. In video’s leg ik stapsgewijs uit hoe je een schutting of pergola bouwt en vastzet. Ik laat zien wat je nodig hebt en hoe je het aanpakt.

‘Daarnaast lagen onze prijzen ook iets lager dan die van de concurrentie. Ik lever ook aan vaklui, maar 70 procent van de omzet komt van consumenten.’

3. Verbaasde het u hoe snel Wovar groeide?

‘Ik had vanmorgen een afspraak in mijn nieuwe pand. Mijn bezoeker werd helemaal omver ­geblazen. “Besef je wel wat je hebt bereikt in zes jaar tijd?” zei hij.

‘Ik ben al twee jaar bezig om dit pand van de grond te krijgen en zit er elke dag middenin. In mijn hoofd denk ik dan: als het allemaal maar goed komt. Ik heb een zwaardere overhead dan een paar jaar geleden en ook een vrouw en een kind, dus het is allemaal serieus.

‘Ik heb gelukkig geen hoge of luxe ­levensstandaard. Ik heb niet veel nodig om gelukkig te zijn. Er werken hier nu 110 mensen, bij elkaar zo’n 50 voltijdsbanen. Maar om antwoord te geven op de vraag: van tevoren had ik het niet durven dromen.’