Franco Fiorito, oprichter Fiorito Limoncello: ‘We gingen het recept thuis zelf maken’

1. Wordt in deze periode veel van de zomerse likeur verkocht?

‘We verkopen deze maand in Nederland meer dan duizend flessen limoncello per dag. De omzet is vijf keer hoger dan in andere maanden. De invloed van het weer is groot. We boeken de meeste verkopen in de zomer. Dit jaar was het volgens experts het natste voorjaar ooit, en dan drinken mensen minder ijskoude limoncello. In die periode daalde de omzet met 20 procent, net als bijvoorbeeld bij barbecueproducten.’

2. Waarom ging u limoncello verkopen?

‘De oorsprong van het bedrijf ligt op Sicilië, waar mijn opa en oma elkaar hebben ontmoet. Mijn oma komt uit Twente en studeerde kunstgeschiedenis in Amsterdam. Voor haar ­afstuderen bezocht ze Taormina, een kleine stad op Sicilië waar veel kunstenaars samenkwamen. Zij werd verliefd op mijn opa, die daar was geboren. ­Omdat ze terug wilde naar Nederland, moest mijn opa mee naar Twente. Haar vader had in die streek een van de grootste boerderijen van Nederland, met 100 hectare grond en 200 koeien.

‘Mijn overgrootouders hadden wel zes erfgenamen. Toen mijn overgrootvader overleed, was overname te ingewikkeld en dus werd de boerderij verkocht. Ik ben nog wel op die boerderij geboren. Mijn vader is niet oud geworden. Hij overleed toen ik achttien was. Wat ik me goed herinner, is de reis die ik samen met hem maakte naar onze familie op Sicilië.’

3. En daar ontdekte u limoncello?

‘Nee, dat gebeurde niet tijdens die reis maar pas na mijn studie, toen ik al bij een belastingadvieskantoor werkte. Mijn oom werkte bij ­advocatenkantoor Baker & McKenzie. Hij was belastingconsulent voor internationale bedrijven. Dat leek me een mooi vak en dus ging ik fiscaal recht studeren en werken bij een advieskantoor in Amsterdam.

‘Mijn jongere broer Benno kon de reis naar Sicilië niet meer met mijn vader maken, dus ben ik in 2007 met hem teruggegaan naar het eiland. Onze familie had, zoals de meeste Italiaanse ­families, eigen recepten voor pastadeeg, tomatensaus en bijvoorbeeld ook voor een weinig bekende Italiaanse likeur, limoncello.

‘Ik weet bijvoorbeeld nog dat mijn opa zelf pasta maakte. In de keuken van de boerderij in Twente hingen dan slierten pasta over een waslijn te drogen. Toen ik met mijn broer bij onze familie op Sicilië was, kregen we naast eigen gemaakte pasta’s en tomatensaus ook limoncello aangeboden.’

4. En dat was een succes?

‘Het smaakte zó lekker! We ­namen het recept voor de lol mee naar huis en gingen het zelf maken. We dronken de limoncello vaak met onze vrienden in Amsterdam, die het ook lekker vonden. Later gaf ik het om te proeven aan de eigenaar van Toscanini, een bekend Italiaans restaurant in de stad, waar ik wel vaker at. Hij wilde meteen drie dozen bestellen, maar we hadden maar twee flessen. Toen moesten we aan de slag.