Danique Bossers: ‘Ik koop geen kleding, die maak ik zelf’

1. U begon in 2014 met MostWanted. Hoe groot is het bedrijf nu?

‘We zijn een serieuze speler in de Nederlandse vrouwenmode. Mo­menteel werken er 35 mensen full­- time voor MostWanted en beginnen er maandelijks twee nieuwe werknemers. We hebben ervoor gekozen zoveel mogelijk uit te besteden, zoals logistiek en personeelszaken. Productie, design en fotografie doen we wel allemaal intern. Om de paar jaar verdubbelen we de afzet.

‘Op dit moment huren we een halve verdieping in De Rotterdam, maar we zijn al in gesprek om er nog een hele verdieping bij te gaan huren zodat we verder kunnen uitbreiden.’

2. Wanneer kan ik als man kleren kopen bij MostWanted?

‘We hebben een blauwe maandag mannencollecties gehad. MostWanted is begonnen met het inkopen van bestaande items. Maar toen ik de eerste mannencollectie binnenkreeg, vond ik daar niet veel aan. Sowieso is de kledingbranche meer gericht op vrouwen. Die zijn veel meer bezig met wat ze op dat festival of etentje van komend weekend gaan dragen. Ook heb ik meer affiniteit met vrouwenkleding, dus daar zit de potentie voor het bedrijf.

3. Was u al vroeg bezig met ondernemerschap?

‘Ja. Ik zag van jongs af overal een handeltje in. Mijn ouders werkten allebei in de mode-industrie. Mijn moeder in een kleding­winkel in Zwijndrecht en mijn vader als verte­genwoordiger van diverse kledingmerken. Ik ging vaak met hem mee naar groothandels, zoals het Modecentrum in ­Almere, en dan kreeg ik van hem 10 euro om wat te kopen.

‘In het Modecentrum zat ook een ­sieradengroothandel. Daar kocht ik dan een paar items en de volgende dag droeg ik die op school. “Oh, dat is leuk,” zeiden de meiden op school dan. Dus toen zei ik: “Kan ik wel voor je regelen hoor, voor 15 euro.” Dat werkte wel goed, dus toen dacht ik meteen al: hier zit wel handel in.’

4. Most Wanted is dus begonnen met sieraden?

‘Ja, eigenlijk wel. Je had toen nog Hyves. Eerst wilde ik daar een handel opzetten. Maar dat was op de middelbare school en dan trek je je nog veel aan van wat andere mensen vinden. Maar de ondernemersgeest zat er al wel in.

‘Toen ik eenmaal mijn rijbewijs had, ben ik met een vriendin op de bonnefooi naar een groothandel in Parijs gereden. Daar kochten we wat sieraden en een pakketje T-shirts en die hebben we op Facebook gezet. Ook hebben we die avond een kledingparty gehouden. Alles was dezelfde avond al verkocht, maar op Facebook kwamen zo veel bestel­lingen binnen dat ik de volgende dag weer in de auto naar Parijs zat om een nieuwe lading te halen.’

5. Toen was de ondernemers- geest echt uit de fles.

‘Vanaf dat moment wist ik: ik moet hier een webshop van ­maken en ik wil een eigen winkel. Met alles wat ik verkocht in Nederland deed ik de inkopen in Parijs. Zo is het bedrijf heel gestaag gaan groeien.’

6. Moest u niet studeren?

‘Ik ben aan drie studies begonnen, maar ik heb er geeneen afgemaakt. Ik heb accountancy gedaan aan Nyenrode, bedrijfseconomie aan de Erasmus Universiteit en ­later nog bedrijfskunde, ook aan de Erasmus Universiteit. In mijn studie­jaren spookte het continu door mijn hoofd: ik ben aan het studeren om ondernemer te worden, terwijl ik dat eigenlijk al ben.

‘In 2014 draaide ik een omzet van ongeveer 20.000 euro. Op dat moment zat ik midden in een tentamenweek, maar was ik eigenlijk alleen maar bezig met MostWanted. Diep van binnen wilde ik een studie afmaken, tegelijkertijd geloofde ik écht in de potentie van mijn bedrijf. Ik ben toen met mijn moeder gaan praten en die zei: “Als je denkt dat het kans van slagen heeft, moet je ervoor gaan.” Ik heb mij nog diezelfde avond uitgeschreven bij mijn studie en ben mij volledig gaan richten op mijn bedrijf.

‘Ik heb er geen moment spijt van ­gehad. Ik heb alles geleerd in de praktijk. Die beslissing heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben. Ik zal nooit iemand die bij mij solliciteert afwijzen omdat hij of zij geen diploma heeft.’