Het was Zondag in het Zuiden: groots spektakel over Limburgs leed ★★★

Het was vorig jaar een gedurfd en geslaagd uitstapje van Toneelgroep Maastricht. Samen met producent Albert Verlinde bracht het theatergezelschap een muzikale bewerking van de televisieserie Dagboek van een herdershond op de planken. Door de massale belangstelling ontstond het idee voor een reprise in 2023, maar de gestegen kosten bleken een te groot obstakel.

In plaats van met de avonturen van kapelaan Erik Odekerke wil Toneelgroep Maastricht nu zes weken het publiek vermaken met een groots muzikaal spektakel over een regionaal onderwerp: het wassende water in Limburg. Nog gedurfder, al was het maar vanwege de locatie. De Doolhof in Tegelen, bekend vanwege de vijfjaarlijkse Passiespelen, is namelijk een openluchttheater. En de Nederlandse zomers bieden allerminst een garantie voor lekker weer met zwoele avonden.

Dit bleek bij de première van Het was Zondag in het Zuiden. Het plensde. Op het toneel was het helemaal een natte boel. Voor de voorstelling wordt liefst 200.000 liter water opgepompt om invoelbaar te maken wat Limburgers eind 1993 ervoeren. Toen veroorzaakte een stijging van de Maas ten gevolge van overvloedige regenval een watersnoodramp.

Renée van Wegberg heeft een groot theatraal en vocaal talent

Regisseur Servé Hermans en scenarist Allard Blom kozen voor een ambitieuze radiojournaliste bij Omroep Limburg als centrale figuur. Zij wordt mooi belichaamd door Renée van Wegberg, die al in een reeks musicals liet zien over een groot theatraal en vocaal talent te beschikken. De cast telt meer bekende namen. Maar de rollen passen daar soms slecht bij. ­Suzan Seegers loopt wat verloren rond als Irene, de zus van de journaliste, en Buddy Vedder maakt een malle indruk als de verteller Heilige Anthonius.

Vermoedelijk duiken hun personages alleen op omdat Rowwen Hèze in het verleden liedjes over Irene en de Heilige Anthonius maakte. Want Het was Zondag is een zogeheten jukeboxmusical, met bestaande nummers van de Limburgse band. Dit kan goed werken, zoals in het bijzonder Mamma Mia! heeft laten zien. Maar een best fraai liedje van Rowwen Hèze als Auto, vliegtuug (Limburgs voor: vliegtuig) heeft niets te maken met watersnood.

Relatie tussen de liedjes en het verhaal doet geforceerd aan

Het heeft zeker iets aandoenlijks dat de acteurs dapper zingend door de bakken vol water op het toneel waden om de ernst van het Limburgse leed van dertig jaar geleden te onderstrepen. De goede bedoelingen liggen er dik bovenop, ook bij het aantonen van de gevaren van laconiek, lamlendig bestuur en de waarde van solidariteit ten tijde van rampspoed. De grapjes in het onder grote tijdsdruk geschreven script zijn echter aan de flauwe kant, de personages komen niet allemaal goed uit de verf en de relatie tussen de carnavaleske liedjes en het verhaal doet te vaak geforceerd aan.

De ervaring van producent Albert Verlinde bij het maken van musicals had kunnen bijdragen aan een grotere professionaliteit. Deze was kenmerkend voor zijn geesteskind Dagboek van een herdershond. Zoals weer zal blijken op 3 september. Dan zendt KRO-NCRV live vanuit Sittard deze (eenmalige) voorstelling uit op NPO1. Lekker droog thuis, comfortabel op de bank, te bekijken.