De oorlog tegen Islamitische Staat legt de pijnlijke en gewelddadige tragiek van het Midden-Oosten bloot: het einde van ene oorlog vormt altijd de voorbereiding voor de volgende oorlog.
In het Midden-Oosten lijkt een oorlog te woeden van allen tegen allen. Sjiieten bevechten soennieten, islamisten bevechten alles wat leeft. In Jemen zijn de sjiieten door een staatsgreep aan de macht gekomen.
De Jemenitische Houthi-beweging heeft in Sana’a de macht in handen gekregen. De Jemenitische president Abd-Rabbu Mansour Hadi werd gedwongen tot aftreden. Het noorden en zuiden van Jemen zijn de facto al verdeeld.
De sjiitische beweging wordt gesteund door het Iraanse regime. Via Irak en Jemen wordt het islamitische Iran de buurman van het islamitische Saudi-Arabië. Daaruit komt een nieuwe oorlog voort.
Twee staten
En dan is er nog Al-Qa’ida in Jemen, het departement dat de aanslag op Charlie Hebdo opeiste. Nasser bin Ali al-Ansi, een van de leiders van Al-Qa’ida in Jemen, claimde de aanslag in een videoboodschap: ‘De helden werden gerekruteerd en zij handelden. Zij hebben actie ondernomen, tot grote tevredenheid van alle moslims.’
Deze lieden worden geregeld gebombardeerd door Amerikaanse drones. Het is heel goed mogelijk dat in de toekomst twee staten worden gevormd in Jemen: een staat onder leiding van de door Iran gesteunde sjiieten en een staat van soennieten, met autonome gebieden onder leiding van Al-Qa’ida.
Dat is pas een veelbelovend einde van de ‘Arabische lente’ in Jemen.
Krankzinnig
Het Midden-Oosten is het onoverzichtelijkste gebied op aarde. Wie zijn vrienden en wie zijn vijanden?
In Irak woedt een bizarre oorlog. Het Westen en de soennitische landen vormen de luchtmacht van de door Teheran gesteunde sjiitische milities. Dat is werkelijk krankzinnig.
De landen die doodsbang zijn voor de invloed van de ayatollahs, helpen de vrienden van Teheran om de oorlog tegen Islamitische Staat te winnen. Iedereen is immers bang voor IS, de opkomende leviathan in het Midden-Oosten.
Nare klus
IS verenigt de natuurlijke vijanden in hun lot. Anders zou IS via de grenzen van Saudi-Arabië en Kuweit deze en andere staten kunnen destabiliseren. Daarom mag IS van Riyad en zijn bondgenoten zo spoedig mogelijk naar de hel worden geholpen.
En omdat de Verenigde Staten geen grondtroepen hebben ingezet tegen de IS, moet deze nare klus door de mullahs en hun vrienden worden geklaard. Voor even zijn ze geen vijanden. Het Iraanse regime doet dit op twee fronten: in Syrië en in Irak.
Daardoor heeft de Iraanse leider Khamenei, ondanks het recente Israëlische bombardement in Syrië waarbij een generaal van de Revolutionaire Garde om het leven kwam, geen tijd voor een oorlogje met Israël. Tel Aviv moet van Teheran op zijn beurt wachten.
Saddam Hussein
De Quds-divisie, de buitenlandse arm van de Revolutionaire Garde, leidt de oorlog in Syrië en Irak. Voor Khamenei is een oorlog in Irak makkelijker dan een oorlog in Syrië, omdat de meeste Iraakse milities reeds in Iran zijn gevormd en opgeleid.
Sommige van deze groepen werden decennia geleden opgericht tijdens de Iran-Irak-oorlog, in opdracht van de toenmalige Iraanse leider imam Khomeini. Daarbij moeten we denken aan Badr-militie.
De leden daarvan werden tijdens de heerschappij van Saddam Hussein door de Revolutionaire Garde georganiseerd. In de voorbije dagen boekten zij successen en hebben ze een aantal gebieden bevrijd van IS.
Amerikaanse wapens
Tegelijkertijd hebben ze volgens verschillende rapporten tientallen soennieten geëxecuteerd. Dit is nou een van de milities die kunnen profiteren van de inzet van onze F-16’s. Ik weet het, niemand wordt hier vrolijk van.
Er zijn talloze andere milities die door Iran worden ingezet in de oorlog tegen IS, zoals de Hezbollah-Brigade en de Mahdi-Brigade. Deze groepen maken allemaal gebruik van de Amerikaanse wapens die het Pentagon ooit aan de Iraakse staat leverde.
Ook het vermelden waard: deze groepen hebben in Irak niet lang gelden nogal wat Amerikanen gedood. Zij worden nu rechtstreeks door de officieren van de Revolutionaire Garde getraind en vooral gecoördineerd in de oorlogvoering.
Invasie
Ze bereiden zich voor voor de grote invasie in Mosul. Dat wordt een hel. De geallieerde bommenwerpers hebben daarom de bombardementen op Mosul geïntensiveerd. Als IS uit Irak wordt verdreven, rijst de vraag wie de winnaar van deze oorlog is. IS zal zich terugtrekken binnen de grenzen van Syrië. Ze zullen dus niet worden vernietigd.
De winnaar van de IS-oorlog in Irak is de islamitische republiek Iran. De sjiitische milities en politieke fundamentalisten zullen reële machthebbers zijn in Irak, met uitzondering van Koerdistan. Khamenei wint deze oorlog met de minste inspanning en de minste slachtoffers. De meeste slachtoffers zijn immers de Irakezen zelf.
Logica van geweld
Het zijn de sjiitische terreurgroepen die de winnaars van de oorlog tegen een andere terreurgroep (IS) zullen zijn. Daarbij profiteren ze ook nog van de westerse militaire macht. Dan zijn we al in de volgende oorlog beland.
In het Midden-Oosten heerst de logica van geweld: het einde van ene oorlog is de voorbereiding voor een andere oorlog.
Hier rijst een ernstige vraag: wat is de westerse missie in Irak? Het beschermen van Koerden of behulpzaam zijn bij de overwinning van de sjiitische terreurbewegingen? De westerse politici zijn de draad kwijt.