In Koerdistan gaan seculiere vrouwen voorop in de strijd tegen jihadisten. Intussen wordt de situatie in Syrië zo complex dat een westers ingrijpen de kaart van het Midden-Oosten voorgoed zou veranderen.
Op 15 maart 2011 bereikte de Arabische storm Damascus. De hoofdstad van Syrië was gevuld met vreedzame demonstranten. Niemand kon op dat moment vermoeden dat Syrië het grootste slagveld van de Arabische storm zou worden.
Linkse westerse media gebruiken de term ‘Arabische lente’ al lang niet meer. President Bashar al-Assad trad keihard op tegen ongewapende demonstranten, waarna de Syrische burgeroorlog begon.
Het ging heel snel. De Fransen eisten de bewapening van de Syrische oppositie. Daartoe werd de Syrische Nationale Coalitie opgericht. Maar van meet af aan was duidelijk dat de Syrische storm niet lijkt op de opstanden in andere landen.
Brede coalitie
De meest enthousiaste landen waren Saudi-Arabië en Qatar. Zij hadden een speeltuin gevonden. Beide regimes waren bevriend met de Moslimbroeders in onder andere Egypte.
Met het tot stand brengen van fundamentalistische staten onder leiding van de Moslimbroeders hoopten ze rust en stabiliteit te brengen in de Arabische islamitische wereld. Daarnaast wilden ze een brede coalitie vormen tegen het Iraanse regime.
Ook de Turkse regering van Recep Tayyip Erdogan deed mee met Qatar en Saudi-Arabië. Turkije werd het gastland van de gewapende oppositie. In Ankara belegde Erdogan een congres met de leiders van Moslimbroeders uit de Arabische islamitische wereld: Mohammed Morsi uit Egypte, Hamas uit Gaza, en vele anderen.
Bloedige strijd
Het islamitische Iran en Turkije werden concurrenten – zelfs vijanden. Syrië werd een gevaarlijk moeras voor alle bondgenoten van de Moslimbroeders.
Het duurde niet lang totdat alles kantelde ten gunste van Assad. Hij is de grote verrassing van de Arabische storm. En dat komt omdat hij door een deel van het Syrische volk wordt gesteund.
Met de steun van de meerderheid van de bevolking zette de Egyptische regering president Morsi af. Daarmee verklaarden ze de Moslimbroeders de oorlog. De steun van Teheran en Moskou aan Assad, geeft Assad voldoende kracht om de bloedige strijd tegen de rebellen en de jihadisten voort te zetten.
Bezorgd
Plotseling werd Europa bang voor de Syrische burgeroorlog. Honderden Europese jihadisten zijn in Syrië actief bij verschillende filialen van Al-Qa’ida. De berichten over de wreedheden die door de jihadisten worden begaan, schokten de westerse wereld. Ook Amerika is zeer bezorgd om de toename van het aantal jihadisten in Syrië.
De Moslimbroeders waren plotseling niet meer welkom bij de hoofdleveranciers van de Syrische burgeroorlog.
Een paar weken geleden heeft de Saudische regering alle jihadistische groepen in Syrië alsook de Moslimbroeders verboden. Zij worden gezien als terroristische organisaties, Riyad is gecapituleerd.
Het islamitische Iran voelt zich machtiger dan ooit; het regime in Teheran heeft gewonnen van Saudi-Arabië. De Moslimbroeders kijken weer vol verwachting naar Teheran.
Lichtpuntje
En het Syrische volk behoort tot het tragische gedeelte van het drama in het Midden-Oosten. Er zijn al ruim 145.000 mensen om het leven gekomen, waarvan meer dan de helft ongewapende burgers. Syrië is naar het Stenen Tijdperk gebombardeerd.
Het Syrische leed is immens. Het land bestaat niet meer als eenheidsstaat. Niemand weet hoelang deze situatie gaat duren, en of er überhaupt een einde komt aan deze broedermoord. Er is wel een lichtpuntje: de Koerdische gebieden van Syrië.
De Syrische Koerden worden ruimhartig gesteund door de Koerden uit Irak: wapens, geld, uniforms, trainers, et cetera. De Koerden zijn seculier en vechten daarom tegen de jihadisten. Ze willen niet andermans gebieden gebieden veroveren, ze willen slechts hun eigen gebieden veiligstellen.
Schaduwzijde
Eenvandaag had een mooie reportage over de Syrische Koerdische vrouwen die volwaardig meedoen aan de oorlog tegen de jihadisten. Deze beelden zijn bemoedigend: seculiere vrouwen die aan het front vechten tegen jihadisten.
De Syrische Koerden kunnen als voorbeeld dienen voor de Turkse en Iraanse Koerden. De droom van een groot Koerdistan komt met de dag dichterbij, denken de Koerdische politici. Maar ook dit kan zijn eigen schaduwzijde hebben.
Als Assad straks klaar is met de jihadisten, zal hij de Koerden aanvallen. De baas van Assad, ayatollah Khamenei, acht een onafhankelijk Koerdistan onaanvaardbaar. En Assad zal voor altijd naar zijn persoonlijke redder moeten luisteren.
Broedermoord
Als het Westen de Koerden te hulp schiet, dan zal de kaart van het Midden-Oosten definitief veranderen. De Koerden zijn gericht op het Westen. En ze zijn betrouwbare bondgenoten gebleken voor Israël en Amerika. Zie het Iraakse Koerdistan.
Kijk goed naar de Koerdische vrouwen in Syrië. Ze zijn geen slavinnen van salafisten of van andere radicale islamitische groeperingen.
Stop de verdeeldheid en de broedermoord. De strijdleuze moet luiden: seculieren aller landen verenig u tegen de politieke islam!