Premier Mark Rutte doet meer dan water bij de wijn

08 januari 2014Leestijd: 3 minuten

Een zo groot mogelijke afstand tussen gedane beloftes en werkelijke plannen is gelijk aan de premierbonus in Nederland. Gefeliciteerd nog, Mark!

Ja ja, ik weet het. Wij hier in Nederland hebben nu eenmaal geen directe democratie, maar een vertegenwoordigende (indirecte) democratie. Maar dat kan net zo goed – zo niet beter functioneren, hoor!

Althans, dat staat in de boeken. Net zoals in de boeken staat dat onze parlementariërs vrij van last en ruggespraak mogen en kunnen stemmen en zodoende ware helden van de democratie en heuse volksvertegenwoordigers zijn.

De partijen luisteren dus heus wel naar u. En hun leiders doen u beloften. De parlementariërs knikken gewichtig en draven op voor debatjes op radio en tv.

Ze vergroten de verschillen met andere partijen uit en zeggen zelfs dat het licht uitgaat, als zo’n andere partij aan het bewind komt. Dat schept duidelijkheid en komt zo de democratie ten goede. ‘Yeah, right!’

Na de verkiezingen

Tot zover de Sprookjesboom. Want de dag en dagen na de verkiezingen komen apen uit de mouw die ongegeneerd op een neer springend, een wat schizofreen beeld gaan schetsen. ‘Wat zegt u, heb ik minder Europa beloofd?’ Nee hoor, we gaan vrolijk door en breiden zelfs uit.

En onze zelfbenoemde ‘crimefighter’ wil plots bajesklanten het liefst lekker thuis voor de buis zetten, voorzien van een extra enkelbandje als bonus.

‘Wat heb ik gezegd? Geen euro meer naar de Grieken?’ Nee hoor, ik bedoelde dat we tientallen miljoenen gaan sturen, in plaats van een enkele euro ha ha.

‘Huisbezitters en autobezitters pakken we natuurlijk grootscheeps aan, wat dacht jij dan, beloftes zijn er om gebroken te worden’. Niemand wil ze en we kregen veel meer Polen dan beloofd, maar we doen het gewoon nog eens dunnetjes over met Roemenen en Bulgaren.

Premierbonus

Een zo groot mogelijke afstand tussen gedane beloftes en werkelijke plannen is gelijk aan de premierbonus in Nederland. Gefeliciteerd nog, Mark!

Ondertussen heb ik, en velen met mij, een nogal vieze smaak in de mond. Iedereen weet dat je in het Nederlandse systeem water bij de wijn moet doen, maar dat is wat anders dan bewuste misleiding, sorry, het is niet anders te formuleren. Je wist al van te voren welke beloftes je zeker niet ging nakomen.

Het ‘mooiste’ en een van de meest recente voorbeelden, is je uitspraak over het verlof van de moordenaar van Pim Fortuyn. Eerder had je nog beloofd dat je de bewindsman die dat zou toestaan, de laan uit zou sturen.

Toen het eenmaal zover was en het Teeven bleek, kwam je opeens met een lesje scheiding der machten op de proppen. Nu kan ik me vergissen, maar is de trias politica niet al enkele eeuwen oud en dateert die dus al niet van lang voor jouw verkiezingsgespartel?

Niet vertegenwoordigd

En dit nu, is eigenlijk de reden dat ik al maanden geen stuk heb geschreven. Ik voel me als (soms conservatief, soms progressief-) liberaal burger totaal niet vertegenwoordigd. En waar doe je het eigenlijk voor als scribent?

En wat vind ik er als democraat en politicoloog van dat onze parlementariërs lak lijken te hebben aan de democratie en het volk niet vertegenwoordigen, maar tegenwerken en hun stem vervormen? Daarover een volgende keer meer.