Geachte Machiel Polak… metéén naar buiten met het verhaal

Onno Aerden geeft in zijn zaterdagblog wekelijks ongevraagd communicatieadvies. Dit keer aan Machiel Polak, bestuursvoorzitter van de kliniek Fivoor in Den Dolder, waar na Michael P. deze week opnieuw een patiënt wegliep: Peter M. is inmiddels weer terecht en zo werd een tweede catastrofe voorkomen. Niet dankzij u – maar ondanks u.

Er keerde deze week een patiënt niet terug van verlof naar de psychiatrische kliniek in Den Dolder waarvan u een van de twee bestuurders bent.
Dat kan gebeuren, en dat gebeurt ook vaker in ons land.

Nadruk ligt in uw kliniek op zorg, minder op bescherming samenleving

Maar uit diezelfde kliniek liep eerder Michael P. weg, de latere moordenaar van Anne Faber. Zomaar: dat mocht. Na de gruwelijke moord bleek uit twee vernietigende onderzoeken onder meer dat de ‘nadruk’, ook in uw instelling, ‘ligt op de zorg voor de patiënt en veel minder op de taak om de samenleving te beschermen tegen de risico’s van terugkerende delinquenten’.

Te zachte handen, te veel wollen dekens.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee, zou je denken.
Maar nee. Ook deze week lichtte u niemand in nadat u M. niet in huis terugkreeg. De burgemeester niet – verantwoordelijk voor de lokale veiligheid – en ook de familie niet. Evenmin als de inwoners van Zeist en Den Dolder die zich al langer ernstige zorgen maken over inbraken en geweldplegingen van uw ‘cliënten’. Ze vinden dat de kliniek dicht moet: te veel heibel, te veel gevaar.

Uiteindelijk moest het AD het volk dus inlichten over de niet teruggekeerde Peter M.: ‘levensgevaarlijk als hij zijn medicatie niet inneemt’.

M. is inmiddels weer terecht en zo werd een tweede catastrofe voorkomen.
Niet dankzij u – maar ondanks u.