Het genezingsproces van de PvdA duurt lang. De partij heeft dan ook een historisch ongekende klap te verwerken. De sociaal-democraten vormen de kleinste linkse fractie in de Tweede Kamer, de SP en GroenLinks zijn groter dan de PvdA. Deze nederlaag hebben ze gedeeltelijk aan zichzelf te danken.
Vier jaar voeren de sociaal-democraten nu samen met de liberalen het kabinetsbeleid uit. Ze lossen ook het probleem op waarvoor ze waren aangesteld: de economische crisis. Daarvoor durven ze noodzakelijke maatregelen te nemen. Maar in de PvdA werd continu de eigen partij en leider onder vuur genomen: het moest linkser. Niemand gaf daarbij precies aan hoe en met wie. Nederland is een coalitieland, waardoor geen enkele politicus in staat is om volledig zijn eigen partijprogramma uit te voeren. Alleen revolutionairen denken dat ze hun partijprogramma van kaft tot kaft moeten realiseren. Maar die komen nooit aan de macht. Eigenlijk willen ze dat ook niet.
PvdA nam afstand van eigen successen
Nadat de PvdA zichzelf in de put had gepraat, nam ze het besluit om haar leider af te zetten. Diederik Samsom werd vervangen door Lodewijk Asscher. Hoewel Asscher demissionair vicepremier is, begon hij zijn eigen kabinet aan te vallen. Het was verbijsterend om te zien hoe de PvdA onder leiding van Asscher afstand nam van haar eigen successen. Die worden dan automatisch aan één partij, coalitiepartner VVD toegeschreven. De PvdA is zo de enige partij die geen vijanden nodig heeft: zij lopen gewoon tussen de sociaal-democraten rond.
Dit is de recente geschiedenis van de PvdA in vogelvlucht.
En het verbijsterende schouwspel gaat onverminderd door. De basisschoolleraren willen hogere salarissen. Wie niet?! Met de economie gaat het goed en dat is de reden waarom wij meer loon willen. Dat geldt voor militairen, academici, verpleegkundigen en voor alle andere werknemers. Eigenlijk vatte ik zelf het lerarenprotest op als een signaal aan de onderhandelende partijen die het nieuwe kabinet moeten vormen. Maar het signaal werd door de verkeerde partij opgepikt: de PvdA. Grote verwarring! De PvdA komt immers niet in de regering, noch zal de partij de komende periode in de Tweede Kamer grote invloed hebben op het regeringsbeleid. Zij heeft slechts negen zetels.
Het laatste wapen van Asscher
Toch dacht Lodewijk Asscher dat het signaal voor hem was bedoeld. Dus wilde hij ervoor zorgen dat de leraren meer loon zouden krijgen. Hij gebruikt hiervoor zijn laatste wapen: het demissionaire kabinet. Ik laat het kabinet vallen als ik mijn zin niet krijg, dacht Asscher. Op zich is de val van Rutte II geen ramp. De zittende VVD-ministers en -staatssecretarissen zouden dan de PvdA-posten waarnemen totdat het nieuwe kabinet is aangetreden.
Premier Mark Rutte en de onderhandelaars namen het PvdA-dreigement dan ook niet serieus. Wat ze wel serieus namen, is het aanzien van de politiek: wat zouden de mensen op straat denken als een paar weken voor de beëdiging van het nieuwe kabinet het demissionaire kabinet-Rutte II zou imploderen? Bovendien, ook de onderhandelende partijen willen iets doen aan het lerarensalaris. D66 wil grondig investeren in het onderwijs, en niet alleen in het basisonderwijs.
Dreigementen PvdA zijn ondemocratisch
Toch wilde Asscher met een goedkoop dreigement aan de onderhandelingen deelnemen. En dat is niet democratisch.
De PvdA heeft verloren. Democratisch gezien zou de PvdA zich daarom moeten onderwerpen aan de wil van de meerderheid van de leden van de Tweede Kamer. Deze meerderheid onderhandelt over een nog te vormen kabinet. Asscher zegt voor de burgers op te komen. Dat deed hij in de voorbije jaren toch al? Of was hij toen niet bezig met de belangen van de gewone mensen? De eigenlijke boodschap van Asscher heeft een negatieve betekenis en die luidt: jullie, de kiezers, hebben ons wakker geschud. In de komende jaren willen we ons, in tegenstelling tot de afgelopen jaren, alleen maar inzetten voor de belangen van werkende mensen.
De PvdA hallucineert
Maar de gewone man denkt: de PvdA is een instabiele patiënt en hallucineert onafgebroken.
De ziekte van de PvdA is ernstig genoeg, maar voor de verliezende partij is er een geneesmiddel. Het heet nederigheid. In alle bescheidenheid moet de PvdA deze periode gebruiken om zichzelf te hervormen. En daarna, na het aantreden van het nieuwe kabinet, zou de PvdA zich moeten aansluiten bij de oppositie, bij Thierry Baudet, Geert Wilders, Emile Roemer en de rest. Meer zit er echt niet in.
Hoogmoed komt voor de val, en dat resulteert in een inspanningsbelofte van de onderhandelende partijen. Het volgende kabinet en niet de PvdA zal de financiële omstandigheden van leraren verbeteren.
Wees nederig en sluit je aan bij de toekomstige oppositie. Dat is het geneesmiddel dat de hallucinerende PvdA kan redden.