De Antwerpse burgemeester Bart De Wever pleit voor hereniging van Nederland en Vlaanderen, wat tot veel lacherige reacties leidde. VVD-Kamerlid Thierry Aartsen vindt dat Nederland De Wevers oproep serieuzer moet nemen. ‘Liever een goede buur dan een verre vriend.’
Bijna lacherig. Zo was de reactie op het voorstel van Bart De Wever, burgemeester van Antwerpen en voorzitter van de grootste politieke partij van België, om als buurlanden verregaand economisch samen te smelten. Op diverse plekken kwam de discussie niet verder dan ‘friet versus patat’ en tal van andere clichés. Maar de kern van zijn oproep, verregaand samenwerken op terreinen als economie, veiligheid, infrastructuur en arbeidsmarkt, zouden wij aan Nederlandse zijde veel serieuzer moeten nemen. In ons eigen belang.
‘Nee’ tegen fusie, maar oproep tot betere samenwerking
Thierry Aartsen (1983) is Tweede Kamerlid van de VVD en (waarnemend) voorzitter van de contactgroep België, het samenwerkingsverband tussen de parlementen van Nederland en België.
Ingezonden opinieartikelen worden geselecteerd door de redactie, maar vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs het standpunt van EW.
De platte vraag of Nederland en Vlaanderen zouden moeten fuseren, zou ik zelf ook met ‘nee’ beantwoorden. En ik denk dat meer Nederlanders ons land graag gewoon apart zien blijven. Zeker in een periode waarin ons volkslied in Tokio geregeld klinkt en we weer even extra trots zijn op ons landje. Gepast nationalisme, zeg maar. Maar laten we de oproep van Bart De Wever daar niet gelijk mee afdoen. Een oproep voor een betere en verregaandere samenwerking tussen Nederland en Vlaanderen, die onze beide landen veel kan opleveren, verdient een serieuze reactie van onze kant.
Voor miljoenen Nederlanders en Vlamingen bestaat er in hun dagelijks leven überhaupt al lang geen grens meer. Zij eten in het weekeinde net zo makkelijk in Knokke als in Sluis en winkelen de ene week in Breda en de andere in Antwerpen. Hun bedrijf kan net zo goed in Maastricht staan als in Hasselt.
Voor bestuurders en politici is grens harder dan voor gewone burgers
Lees het ingezonden opiniestuk van Bart De Wever: Waarom Nederland en Vlaanderen moeten worden herenigd
Het is juist voor bestuurders en politici, dat die grens veel harder is. Zij barricaderen hem met betonblokken als het coronavirus oprukt. Alsof dat virus zich daardoor laat tegenhouden. Zij zien niet in dat wanneer in de haven van Antwerpen een drugsvangst wordt gedaan, de criminele afrekening net zo goed plaatsheeft in Rotterdam.
Bij de aanpak van ondermijning is het al lastig om over de grens van de provincie heen te kijken, laat staan over die met België. En een boerenbedrijf opdoeken om de uitstoot stikstof tegen te gaan, heeft weinig zin als er aan de andere kant van de grens een nieuw bedrijf bij komt. Inderdaad, ook het klimaat en vervuiling daarvan, houden zich niet aan landsgrenzen. Zo loopt de politieke samenwerking achter de praktijk aan, met storende gevolgen. Een grensondernemer die geen coronasteun krijgt. Bureaucratie als je in het ene land werkt en in het andere woont. Of gewoonweg het ontbreken van een goede ov-verbinding met een dorp of stad verderop.
Laten we samenwerking Nederland-Vlaanderen écht serieus nemen
Lees ook deze column van Geerten Waling: Liefde voor Vlaanderen is verwaterd
Laten we samenwerking tussen Nederland en Vlaanderen nu eens écht serieus nemen. Hoe creëren wij één arbeidsmarkt, zodat je net zo makkelijk een baan in Vlaanderen kunt vinden als in Nederland? Hoe zorgen we dat je met de trein of bus net zo makkelijk in Antwerpen komt, als in Utrecht? Hoe zorgen we dat criminelen ons niet ongestraft uitlachen, vanaf de andere kant van de grens? Dat zijn de echt relevante vragen waarmee we aan de slag moeten. Dan dromen we bij een frietje en een Belgisch biertje nog even rustig verder over het samengaan van de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden.