De dood van Prigozjin tekent Poetins paranoia

Is de Tijd der Troebelen in Rusland nu dan echt aangebroken? Een cascade van opstanden, onrust, terreuraanslagen en andere onvoorspelbare spasmen, uitlopend op het definitieve einde van het tijdperk van Vladimir Poetin? Is de Kremlinleider verzwakt? Of heeft hij zijn autoritaire macht, die hem ruim 23 jaar vrijwel onaantastbaar maakte, weer ferm hersteld, vraagt Pieter Waterdrinker zich hardop af.

Met de dood van zijn ex-bondgenoot Jevgeni Prigozjin lijkt Poetin opnieuw duidelijk te hebben gemaakt aan zijn coterie: het pad van verraad is het pad naar de dood. Raak mij niet aan, vrees mij, sidder. Op straffe van een maffiadood. Van een ex-KGB’er, die schijnbaar niet wakker ligt van de half miljoen doden en gewonden die zijn invasie in Oekraïne heeft opgeleverd, komt dat ook bepaald niet onverwacht.

Een buitenkansje om de verrader neer te schieten

Als een plots vleugellam vogeltje viel de privéjet van Prigozjin vorige week woensdag uit de lucht, met aan boord ook andere Wagner-monsters, zoals de fascistische medoprichter Dmitri Oetkin. Het vliegtuig was op weg van Moskou naar Sint-Petersburg, in het feeërieke, merenrijke gebied rond Valdai, waar Poetin sinds jaar en dag een van zijn vele buitenpaleizen heeft. Het zomerverblijf is voorzien van een aantal S-300 luchtafweerraketten, om de tsaar fysiek te beschermen. Een buitenkansje om een verrader als Prigozjin als een kleiduif neer te schieten. Het vliegtuig lag in brokstukken op de grond.

Maar westerse inlichtingendiensten houden het erop dat het vliegtuig niet werd neergeschoten: er was een bom aan boord of er was gerommeld met de brandstof. Dat het een ongeluk was, door technische of andere pech, is in het Rusland van Poetin vrijwel uitgesloten.