Omdat de kabinetten-Rutte voortdurend besluiten uitstellen, wordt uiteindelijk telkens weer voor schadelijke lastenverzwaringen gekozen. Dat het kabinet met alles en iedereen ‘akkoorden’ wil sluiten, maakt bezuinigen bijna onmogelijk.
Minister Jeroen Dijsselbloem (PvdA) van Financiën heeft de geesten rijp gemaakt: op Prinsjesdag moet het kabinet extra ingrepen doen, want de economie blijft tegenzitten en de inkomsten van de overheid vallen tegen. Waar Dijsselbloem niet over spreekt, is dat het kabinet-Rutte de problemen deels over zichzelf afroept.
Het merendeel van de in totaal zo’n 50 miljard aan ‘ombuigingen’ waarvan de afgelopen drie jaar sprake is, bestaat uit lastenverhogingen voor burgers en bedrijven. Die lasten knijpen de economie verder af, waardoor ook de overheidsinkomsten teruglopen.
Misvatting
Dat er dit jaar naar verwachting 8 miljard minder aan belasting en premie binnenkomt dan Dijsselbloem een half jaar geleden nog dacht, heeft hij dan ook deels aan zichzelf te danken. Het idee dat je altijd meer belasting binnenkrijgt als je de tarieven maar opschroeft, was altijd al een misvatting. De staat wordt er niet beter van, de burgers wel slechter.
De opeenvolgende lastenverzwaringen hebben een neerwaartse spiraal op gang gebracht. Dat komt niet alleen door verkeerde keuzes, maar ook door totaal verkeerd procesmanagement. De kabinetten-Rutte schuiven de hete aardappel steeds door.
Bejubeld
Het eind van het liedje is dan steeds dat de lasten stijgen. Het kost immers meer tijd om bezuinigingen door te voeren dan om even snel de loonbelasting en de btw te verhogen.
Het kabinet bezuinigt zelf al relatief weinig, maar geeft ook zo’n beetje iedereen inspraak, wat steeds resulteert in een ten onrechte bejubeld ‘akkoord’: een woonakkoord, een sociaal akkoord, een zorgakkoord en binnenkort een pensioenakkoord, een energieakkoord en wellicht een nieuw begrotingsakkoord met de oppositie.
Zelf regeren
Bij elke inspraakronde worden er bezuinigingen geschrapt of uitgesteld. Waarop dan weer nieuwe lastenverhogingen worden opgelegd om de gaten te dichten.
De enige oplossing is dat het kabinet minder gaat uitgeven in plaats van de lasten te verzwaren. Dan moet het kabinet-Rutte/Asscher ook eens zelf gaan regeren, in plaats van alles en iedereen te laten meeregeren.
De cyclus van uitstellen en afknijpen moet worden doorbroken. Als het kabinet-Rutte daartoe niet in staat is, kan het beter opstappen.