Graag doet Poetin het voorkomen alsof het alleen het Westen is dat zich tegen zijn rancuneuze oorlog verzet. Dat is steeds lastiger vol te houden, schrijft Robbert de Witt. Steeds meer regeringen hebben genoeg van Poetins agressie en zijn niet bang dat publiekelijk te verklaren.
Natuurlijk zijn er allerlei argumenten om te vinden dat de stemming in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties (VN) woensdag er niet toe doet. 143 VN-lidstaten stemden voor een voorstel waarin de Russische annexatie van vier Oekraïense regio’s wordt afgekeurd. De resolutie roept ‘de internationale gemeenschap’ op om de Russische claim niet te erkennen en eist dat de inlijving wordt teruggedraaid. En de resolutie verwelkomt en steunt pogingen om het conflict te de-escaleren door onderhandelingen.
Meer over dit onderwerp: Waarom de Verenigde Naties onmachtig zijn in Oekraïne
Vladimir Poetin zal natuurlijk niet plots tot inkeer komen en de Oekraïners de hand reiken. De VN – via de Algemene Vergadering, secretaris-generaal, of de Veiligheidsraad – roept altijd op tot de-escalatie. Dat helpt zelden.
En helemaal niet in dit geval: de Algemene Vergadering is het gremium waar alle bijna tweehonderd lidstaten samenkomen om resoluties aan te nemen die in de praktijk geen waarde hebben omdat ze niet kunnen worden afgedwongen. In de Veiligheidsraad maken besluiten geen kans als ze gericht zijn tegen een van de permanente leden, zoals Rusland in dit geval, omdat die dan hun vetorecht gebruiken.
Een handjevol ‘vrienden van Vladimir’
In het Kremlin hoeven ze zich dus niet meteen zorgen te maken. Helemaal niet omdat zwaargewichten als China, India en Pakistan, net als nog 32 andere lidstaten, geen stem uitbrachten. Liever houden zij hun kaarten tegen de borst. En er is nog een handjevol ‘vrienden van Vladimir’ dat tegen stemde: notoire boevenstaten als Wit-Rusland, Noord-Korea, Syrië en Nicaragua.
En toch is het een klein diplomatiek succesje voor het Westen. In 2014, toen Poetin schiereiland de Krim afpakte van Oekraïne, was er een soortgelijke resolutie. Honderd lidstaten steunden die, 11 stemden tegen, en 58 landen onthielden zich. Begin dit jaar werd een resolutie die de invasie van Oekraïne veroordeelde, gesteund door 141 regeringen.
Het ‘pro-Ruslandkamp’ loopt gestaag leeg
Veel landen, in het bijzonder in Afrika, spreken zich liever niet uit, bang om een van de kampen voor het hoofd te stoten en daarvan op de een of andere manier last te krijgen. Dat het ‘pro-Ruslandkamp’ gestaag leegloopt, is een helder signaal: Poetin heeft internationaal steeds minder medestanders.
Graag doet Poetin het voorkomen alsof het alleen het Westen is dat zich tegen zijn rancuneuze oorlog verzet. Dat is amper nog vol te houden. Steeds meer landen hebben genoeg van zijn agressie en zijn niet bang dat publiekelijk te verklaren.