Aanslag op Rushdie verraste mij niet: islamisten hebben olifantengeheugen

De Iraanse ayatollah Khomeini sprak in 1989 een fatwa uit over schrijver Salman Rushdie, zijn opvolger Khamenei bevestigde de geldigheid ervan en Hadi Matar gaf er vorige week gehoor aan door in New York een aanslag op Rushdie te plegen. Niemand hoeft te betwijfelen wat het motief is van de terrorist, schrijft Afshin Ellian.

In de Koran worden andere religies en andersdenkenden beledigd of met de dood bedreigd. Dat mag. Maar een roman over Mahoen (Mohammed) mag niet. De aanslag op Salman Rushdie verraste mij niet. Islamisten en jihadisten (van de gewapende tak) hebben een olifantengeheugen. Ze vergeven en vergeten islamcritici niet.

Anno 2022 kunnen ze hun haatboodschap oneindig via de sociale media herhalen. Dit is ironisch: sociale media zijn oorspronkelijk opgezet om de vrijheid van meningsuiting te bevorderen, maar worden nu door terroristenleiders gebruikt om illegale doodvonnissen te verspreiden en de vrijheid van meningsuiting te ondermijnen.

Khamenei in 1989: lot van Rushdie is om te worden gedood

In 1989 openbaarde Ali Khamenei, de toenmalige president van Iran, tijdens het vrijdaggebed zijn eigen oordeel over schrijver Salman Rushdie en de fatwa:

‘Ongetwijfeld zijn er moslims, moslims die wij niet kennen, moslims die later ook niet bekend zouden worden voor Iraniërs of alle moslims in de wereld, die gaan doen, wat ze moeten doen. Als het kan, doen ze het vandaag, als het vandaag niet mogelijk is, dan doen ze het morgen, anders volgend jaar, of anders doen ze het later, omdat deze zaak geen eindtijd kent. Het vonnis (fatwa) van de imam is niet tijdelijk. Deze ellendeling bracht zich in problemen, en er is geen ander alternatief voor hem dan de dood. Hij is in conflict met één miljard moslims, en staat onder de fatwa van de imam. Hij zal ongetwijfeld door een revolutionaire executie omkomen. Zelfs als hij berouw (Tawbah) toont, en gaat een boek schrijven waarin hij sorry zegt en beweert dat dat boek (Duivelsverzen) niet van hem is, zullen mensen zijn zonde niet vergeven. (…) Hoe dan ook is zijn lot om gedood te worden.’

Laat deze woorden tot u doordringen. Het gebeurde precies zoals Khamenei zei. Later, toen Khamenei de leider van Iran werd, herhaalde hij de geldigheid en uitvoerbaarheid van het doodvonnis tegen Rushdie. De fatwa van een dode imam kan wel worden ontkracht door een andere fatwa, waarin een geestelijk leider, gelet op de veranderende tijd, de eerdere fatwa niet meer geldig acht.

De mening van ayatollah Ruhollah Khomeini (1902-1989) kan niet veranderen omdat hij inmiddels dood is, maar de rechtsgeldigheid van een fatwa kan altijd ter discussie worden gesteld. Maar het spreekt niet vanzelf om de rechtsgeldigheid van Khomeini’s fatwa ter discussie te stellen omdat men daarmee de soenna (traditie) van de profeet moet relativeren. Wie dat doet, hervormt definitief de islam.