Goed dat kinderrechters hun eigen rol bij de uithuisplaatsing van kinderen analyseren. Maar harde kritiek door ouders en hun advocaten is al te makkelijk. Bij hun beslissing gaan de rechters niet over één nacht ijs, schrijft Gerlof Leistra.
Het al geplande zelfonderzoek van kinderrechters komt als geroepen na het nieuws dat tussen 2015 en 2020 ruim 1.100 kinderen van ‘toeslagenouders’ uit huis zijn geplaatst. Het kan nooit kwaad om te kijken of er mogelijk structureel zaken misgaan en hoe dat kan worden voorkomen.
Lees ook dit omslagverhaal: Kinderen van de rekening: het drama van de jeugdzorg
Media laten vooral de kant
van de slachtoffers zien
Maar het is wat al te makkelijk om te roepen dat al die kinderen uit huis zijn geplaatst door wanbeleid van de Belastingdienst in de Toeslagenaffaire, en dat de kinderrechters en Jeugdzorg hun werk niet goed doen. Verhalen in de media laten veelal alleen de kant zien van de slachtoffers en hun advocaten. Vanwege de privacy van betrokkenen kan Jeugdzorg geen commentaar geven.
De werkelijkheid is genuanceerder. Kinderrechters beslissen of een uithuisplaatsing nodig is in het belang van het kind. Dat kan zijn omdat ouders verwikkeld zijn in een schadelijke vechtscheiding of kampen met psychische problemen, verslaving of agressie, en hun kinderen dus geen veilige omgeving kunnen bieden.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?