De Amerikaanse president Joe Biden doet op internationaal terrein zo’n beetje alles wat de belangrijkste EU-landen willen. Een minimumbelasting voor bedrijven, klimaatbeleid, praten met Rusland en Iran, enzovoort. Daarmee ondermijnt Biden de verdere EU-integratie, schrijft Jelte Wiersma.
EU-enthousiastelingen zullen met heimwee terugdenken aan het presidentschap van Donald Trump (Republikein). Trump deed op buitenlands gebied zowat alles tegengesteld aan wat de belangrijkste landen in de Europese Unie, Duitsland en Frankrijk, willen. Hij trok zich terug uit het atoomakkoord met Iran, begon een handelsoorlog met China, verplaatste de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar de Israëlische hoofdstad Jeruzalem, haalde Amerika uit het Klimaatverdrag van Parijs, en ga zo nog maar even door. Daarmee leek Trump een geschenk voor hen die hopen dat uit de EU ooit een mondiale supermacht tevoorschijn zal komen.
Voor iedereen die een heldere duiding van het laatste nieuws zoekt is er EW. EW laat de feiten spreken. Scherp, kritisch, maar altijd positief. Al sinds het eerste nummer verscheen op 27 oktober 1945.
Lees EW al vanaf € 8 per maand
Onder wie de Franse president Emmanuel Macron (En Marche!), die in mei 2017 aantrad, een paar maanden na Trump, en die al snel begon over een strategisch en geopolitiek autonoom Europa. De EU kon zich immers niet meer verlaten op Trumps Amerika, met diens America First-politiek. In diezelfde meimaand van 2017 zei de Duitse bondskanselier Angela Merkel (CDU) na een NAVO-top met Trump: ‘De tijden waarin we volledig konden rekenen op anderen, die zijn deels voorbij en daarom kan ik alleen maar zeggen: wij Europeanen moeten ons lot daadwerkelijk in eigen handen nemen.’
Een strategisch
en geopolitiek autonome EU
Sinds die meimaand in 2017 is in politieke en academische kringen, na decennia van gesluimer, een strategisch en geopolitiek autonome EU het belangrijkste EU-thema geworden. De coronacrisis waarin de EU-landen afhankelijk bleken van Azië, vooral van China, voor de aanvoer van cruciale spullen, zette een ‘autonome EU’ of ‘soevereine EU’ in nog feller licht.
Tot grote tevredenheid van veel Fransen en Duitsers. Nooit mag worden vergeten dat Frankrijk en Duitsland individueel hebben geprobeerd het Europese continent te domineren. Telkens waren het de Britten en Amerikanen die dit – vaak met Russische steun – voorkwamen. Dat is een open wond in Frankrijk en Duitsland.
De EU is het Frans-Duitse vehikel om gezamenlijk het Europese continent te domineren, uiteindelijk strategisch autonoom te worden en zo los te komen van de Engelstaligen en Rusland. De EU is de pleister voor de Frans-Duitse wond. De uitslag van het Brexit-referendum werd formeel betreurd in Parijs en Berlijn, maar door die verklaringen heen hoorde je op de achtergrond de champagnekurken knallen. Het Verenigd Koninkrijk was een sta-in-de-weg van de Frans-Duitse ambities. Trump was in Brussel stiekem erg geliefd: een betere reclame voor de EU konden ze zich niet wensen.
Maar van dat autonome en geopolitieke komt nog niet veel terecht, ondanks Trump en Brexit.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?