Politiek moet keuzes maken in de gezondheidszorg

Het beeld is dat er stevig is bezuinigd op de zorguitgaven. Dat beeld wordt door nogal wat politici bewust in stand gehouden. In de verkiezingscampagne is het weer bon ton om te klagen over die bezuinigingen. De SP heeft er patent op. Maar de werkelijkheid is omgekeerd. Het is tijd dat de politiek stevige keuzes maakt in de zorg, schrijft Carla Joosten.

Het Regeerakkoord van het kabinet-Rutte III bevatte nog het voornemen om op de zorg te bezuinigen, maar in werkelijkheid is de zorg sinds 2017 de grootste stijger geweest. En dat is niet iets van de laatste jaren. Dat is al decennia zo.

En het wordt steeds erger. Aan zorg en onderwijs werd in de jaren negentig grofweg hetzelfde uitgegeven. In 2021 zijn de zorguitgaven het dubbele van die in het onderwijs. De plannen uit de verkiezingsprogramma’s zullen die trend niet keren. Integendeel.

De SP maakt het helemaal bont. Volgens het Centraal Planbureau kosten de plannen van de SP, zoals de komst van een nationaal zorgfonds in plaats van het huidige ziektekostenstelsel, 22,4 miljard euro. Dat betekent bijna een kwart boven op de huidige uitgaven van 100 miljard euro. De partij smijt trouwens ook het hardst met geld in de sociale zekerheid.

Zorguitgaven met miljarden laten stijgen is onhoudbaar

Zorguitgaven jaarlijks met miljarden laten toenemen, is niet op te brengen door een samenleving die ook moet investeren in onderwijs. Zeker gezien de nog te verwachten extra kosten als gevolg van de vergrijzing, voortschrijdende technologie en de komst van steeds betere, maar ook dure geneesmiddelen.

Het grootste deel van de zorguitgaven wordt gefinancierd uit een inkomensafhankelijke bijdrage die de werkgever inhoudt op het loon en niet door het eigen risico of de ziektekostenpremie die het politieke debat domineren.