Emmanuel Macron is inmiddels te groot voor Frankrijk

Telkens als er binnen Frankrijk gedoe was, zocht en vond hij een internationaal podium om op te stralen, schrijft Robbert de Witt. Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron, 42 jaar oud, is eigenlijk te groot voor Frankrijk.

Het is een fijne baan, alleen jammer dat je voortdurend wordt afgeleid door de Franse kiezer.

Drie jaar is Emmanuel Macron nu president van de Vijfde Republiek. Vorige week kreeg zijn partij La République en marche! een flink pak rammel bij regionale verkiezingen. Die partij was opgericht door Macron persoonlijk, en moest de impasse in de Franse politiek – de oude tegenstelling tussen links en rechts – doorbreken. Maar het lijkt erop dat de Fransen zijn beweging – nadrukkelijk geen partij –  alweer beu zijn.

Want het waren de Groenen die wonnen. Macron verloor van de ecologisch bewuste partij  in grote steden als Bordeaux, Straatsburg en Lyon. Pijnlijk voor Macron, die zich zo graag profileerde als groene president.

En paar miljard extra, en dan het vliegtuig in

Maar het antwoord van Macron op de schrobbering was vrij simpel: hij beloofde miljarden extra uit te trekken voor duurzaam regeringsbeleid, gooide zijn ministersploeg om en vertrok snel naar het buitenland.

Meest opvallende was wel dat hij zijn premier Édouard Philippe de wacht aanzegde. Philippe werd tijdens de coronacrisis door Macron naar voren geschoven om de ergste klappen op te vangen.

Zoals ook de Russische president aanvankelijk onzichtbaar was, was Macron dat ook. Beter om iemand anders het gezicht te laten zijn en het volk slecht nieuws te moeten vertellen. Als het ten goede keert, is het een beter moment om op televisie te verschijnen.

Wie Macron naar de kroon kan steken

Maar in Frankrijk pakte dat niet heel goed uit. De kalme Philippe bleek te worden gewaardeerd door de kritische Franse burgers. Frankrijk deed het weliswaar slechter wat betreft aantal slachtoffers dan bijvoorbeeld Duitsland (maar ja, welk land niet?), maar beter dan bijvoorbeeld België, Groot-Brittannië of Spanje.

Philippe was een van de weinige ministers van Macron die het op persoonlijke titel goed deden tijdens de recente verkiezingen. Philippe werd verkozen tot burgemeester van Le Havre. En dus moest hij vertrekken, want hij is tevens de enige politicus die Macron wat betreft populariteit naar de kroon kan steken in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2022. In de meeste landen zouden regeringsleiders geliefde bewindslieden koesteren, maar in Frankrijk mag slechts één ster stralen: die van de president.

Na de desastreus verlopen verkiezingen vertrok Macron ongeveer meteen naar Afrika, waar hij in Nouakchott (Mauritanië) een top bijwoonde. In Afrika is de Franse president wat betreft uitstraling net zo groot als Donald Trump of Xi Jinping.

Macron is van de grote gebaren – zijn bijnaam luidt niet voor niets Jupiter, naar de Romeinse oppergod die verheven was boven het volk. In toespraken haalt hij graag de grote Franse schrijvers en denkers aan. En het liefst begeeft hij zich tussen de groten der aarde. Dat zijn eerste drie jaar als president werden gekenmerkt door sociale onrust van de gelehesjesbeweging, was vooral heel vervelend voor hem. Hij had immers grootse plannen met het land.

Telkens als er binnen Frankrijk gedoe was, zocht en vond hij een internationaal podium om op te stralen en zijn ambities op los te laten. En dat zal de komende twee jaar, de resterende jaren van zijn eerste ambtstermijn, niet anders worden.

Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron, 42 jaar oud, is eigenlijk te groot voor Frankrijk.